oeping: trap er maar in.
Mozes kiest ervoor om even te gaan kijken, wat er met die bremstruik aan de hand is. Uitstekende keuze, want vóór je het weet, heb je een steppebrand waar geen houden aan is. En hij trapt er – letterlijk – in: hij wórdt gekozen. Mozes wordt gevraagd om een bocht in zijn levensweg in te slaan, die hij niet had verwacht, waar hij niets voor voelde en waarvoor hij meent niet geschikt te zijn.
Hij hoorde een stem, die zei: &Ik heb de ellende van mijn volk gezien, ik daal af om mijn volk te bevrijden…’ En je hóórt Mozes denken: nou, dat werd tijd ook!
Maar dan gaat de stem verder: &Jij moet het volk uit Egypte leiden’.
Ja, hallo zeg, denkt Mozes, zó kan ik het ook!
En dan begint de worsteling. Uit alle macht probeerde Mozes onder die roeping uit te komen. Dáár had hij duidelijk niet voor gekozen, toen hij ervoor koos om de bremstruik te inspecteren. Maar hij was erin getrapt, en na lang geredetwist geeft hij dan maar toe: we zien wel, wat ervan komt.
Dus: wie weet komen Suzanna, Dieudonnée en Mara ook nog wel hun brandende brembosje tegen en trappen ze erin. Maar van één ding mogen zij zeker zijn: er is een God, die zijn/haar Naam geeft: ik ben die zijn zal, jouw trouwe God.
Precies daarom laten wij jullie vertrekken, onder Gods zegen en de onze.
Uit de preek van Leo de Jong o.p. bij de viering van 23 juni 2013 in Het Steiger: de wegzending van drie jonge vrouwen naar het buitenland: lekendominicaan en psychiater Suzanna Várszegi emigreert naar Canada; Dieudonnée Penning gaat na haar schoolexamen met een jongerenorganisatie een paar weken werken in Oeganda; Mara Le Mahieu gaat als lekenmissionaris een aantal jaren naar Tanzania, onder supervisie van de congregatie Sociëteit voor de Afrikaanse Missiën (SMA).
Zie ook: &Ik ga om mijn ziel te volgen’
