ekendominicaan en psychiater Suzanna Varszegi maakt bijzondere dagen door. 21 juni studeert ze af als Jungiaans therapeut op een scriptie over thuiskomen, 23 juni neemt ze afscheid van de geloofsgemeenschap van Het Steiger omdat ze naar Canada emigreert. Het &dominicusvirus’ neemt ze mee, zegt ze. Een interview.
Suzanna Varszegi.
Je studeert af als Jungiaans therapeut. Wat is dat? En wat heb je onderzocht?
Een Jungiaans analytisch therapeut maakt gebruik van de inzichten van Jung (en de neo-jungianen daarna). Hij gaat ervan uit dat de mens en zijn gedrag grotendeels onbewust aangestuurd wordt. Het is de kunst om dit bij de patiënt/cliënt bewust te maken en te integreren in de persoon. Dit gebeurt door middel van gesprekstherapie, droomanalyse, creatieve uitingsvormen (zoals tekenen) en actieve verbeelding om bij gedissocieerde delen terecht te komen en te integreren.
Mijn afstudeerscriptie gaat over roeping in werken, wonen en religieus leven. Het komt erop neer dat je roeping volgen overeenkomt met het volgen van je ziel, om uiteindelijk te worden wie je bedoelt bent te zijn. Dit laatste werd ook al door Catherina van Siena geroepen.
Je was al psychiater. Is geloof in je werk in de loop der tijd belangrijker geworden? Wat is de meerwaarde ervan?
Een van de redenen om me te verdiepen in de Jungiaanse therapie was dat Jung het religieuze in de mens heel belangrijk vond. Binnen de reguliere psychiatrie is daar weinig plek voor, al komt daar de laatste jaren wel verandering in.
Voor mij kwam, toen ik in de psychiatrie ging werken, alles bij elkaar: het medische en psychologische, maar ook de zingeving en existentiële vragen. Met name dat laatste vind ik erg boeiend, maar ik merkte dat een deel van mijn collega’s dat het minst boeiende vond of er zelf(s) niet mee wist om te gaan.
Ik weet niet of het geloof in mijn werk belangrijker is geworden, maar voor mezelf is het geloof steeds belangrijker geworden. Ik merk dat ik een (geloofs)taal spreek die aansluit bij wat patiënten/cliënten prettig vinden en dat geeft diepte aan onze gesprekken. Dat is meteen ook de meerwaarde. Door me te verdiepen in allerlei religieuze stromingen kan ik beter onderscheid maken in wat nog 'gezond’ geloven is en wat pathologisch is en dus behandeling vraagt (mits de patiënt dat wil natuurlijk).
Je vertrekt naar Canada. Waarom? Wat ga je doen?
Ik ga om 'mijn ziel te volgen.’ Ik kom er al sinds ik 18 jaar ben en vanaf het eerste moment voel ik me er thuis. Sindsdien ben ik er al vaak geweest en dat gevoel is gebleven. Nu ben ik op een leeftijd dat ik actie wil ondernemen. Het is nu of nooit.
Ik heb geen idee hoe het uit zal pakken, maar ik wil later geen spijt hebben dat ik het niet gedaan heb. Helaas wordt mijn diploma als psychiater niet erkend, dus ik zal het een en ander aan examens moeten overdoen als ik als psychiater wil gaan werken. Tot die tijd zal ik iets anders moeten doen. Wat? Voorlopig ga ik me focussen op coaching en jungiaanse therapie. Maar het duurt enige tijd voordat ik een eigen praktijk heb, zodat ik ook nog ander werk moet zoeken.
Een ander leven beginnen, dat betekent ook weer nieuwe kansen. Het lijkt me ook leuk om me te verdiepen in spiritual/religious counseling, of onderzoek te doen op het gebied van mental health and religion. Ik kijk wel wat er op mijn pad komt. Ik heb genoeg ideeën en inspiratie, maar de kunst is om dit niet meteen al in te vullen, maar juist open te staan voor wat zich aandient. Dit is volgens mij ook een religieuze houding.
Je bent lekendominicaan. Wat betekent dat voor je?
De reden om me aan te sluiten bij de lekendominicanen was in eerste instantie omdat ik me verbonden voel met de dominicanen en hun manier van in het leven staan. Wat ik echter niet verwacht had, maar er wel bij kreeg was een grote, wereldwijde familie waar ik me welkom voel, ook al kennen de mensen mij niet persoonlijk.
Zoals vaker gezegd wordt, is het lastig om uit te leggen wat het Dominicaanse nu precies is. Maar het heeft te maken met een manier van leven en in het leven staan: kritisch, maar tegelijk ook open voor de ideeën van anderen. En wat mij in het bijzonder aanspreekt is het contemplari et contemplata aliis tradere.
Blijf je lekendominicaan in Canada? Hoe onderhoud je dat?
Wanneer ik eenmaal gesetteld ben, zal ik contact opnemen met de lekengemeenschap in Ontario. Hopelijk kan ik me bij hen aansluiten. Maar als er geen lekengemeenschap zou zijn: eens een dominicaan altijd een dominicaan.
Als je eenmaal besmet bent met het Dominicusvirus kom je er moeilijk vanaf. Zonder dat ik het in de gaten had ben ik langzamerhand besmet geraakt en ik merk dat het in al mijn doen en laten doorgedrongen is. Hoe? Door een open, kritische houding, waarbij ik eerst de dingen overweeg alvorens het door te geven of erop te reageren.
Volgende week vindt u op deze website een samenvatting van Suzanna’s onderzoek.
Zie ook: afscheid in het Steiger
