ekendominicaan Kees Nypels heeft altijd een medaille bij zich van Martinus de Porres, de 'broeder met de bezem’ die als eerste kleurling heilig werd verklaard en met name in de Amerika’s onverminderd populair is. Voor Kees heeft Martinus een bijzondere betekenis. 'Voor mijn ouders was dit een wonder.’
Mijn ouders woonden in Alkmaar tegenover de Dominicanenkerk op de Laat. Mijn moeder was een oprecht gelovig mens. Vertrouwde volledig op haar geloof, maar was daar vooral praktisch in. Mijn ouders waren bevriend met een aantal dominicanen. Pater Colbé was onze huisvriend.
Laatste sacrament
In 1950, ik was nog maar net vier jaar, werd ik erg ziek en de dokters wisten niet wat ik mankeerde. Onze huisarts adviseerde mijn ouders om een geestelijke in te schakelen om mij de ziekenzalving te geven. Hij verwachtte dat ik niet lang meer te leven had.
Daarop kwam pater Colbé, in habijt, zoals hij normaal nooit kwam. Hij had een medaille bij zich van Martinus die op mijn pyjama werd gespeld. Hij vertelde daarbij dat Martinus veel voor zieken had gedaan en een bijzondere voorspraak had bij God. Ook adviseerde hij mijn ouders een noveen (een negendaags gebed) tot Martinus te bidden. Hij had ook een noveenboekje meegenomen, dat ik nog altijd in bezit heb.
Een wonder!
In die tijd kon ik nog niet goed praten, maar toen ik de zegen kreeg sprak ik de naam van pater Colbé voor het eerst goed uit. Later kwam de dokter binnen om te kijken hoe het met me was. Hij constateerde toen voor het eerst dat ik hersenvliesontsteking had.
In de dagen daarna brandde mijn moeder constant een kaars voor mij bij de beeltenis van Martinus en bad erg veel. Ik begon te genezen! Toen ik genezen was is er een brief naar Rome gestuurd, met de bedoeling dat het gebruikt kon worden bij de heiligverklaring van Martinus.
Rome reageerde hierop dat de genezing te lang had geduurd en dat het daarom geen wonder genoemd mocht worden. Maar voor mijn ouders was het wel een wonder. Martinus zou uiteindelijk in 1962 heilig verklaard worden.
Kees Nypels.
Gezinsheilige
Zo werd Martinus onze gezinsheilige. Bij allerlei ziekten en ook bij examens werd de noveen gebeden en werden er kaarsen bij Martinus gebrand. Deze gewoonte heb ik van hen overgenomen. Nog steeds vragen onze kinderen mij nog wel eens te bidden als er wat moeilijks staat te gebeuren.
Sinds 1950 draag ik altijd een medaille van Martinus bij me. Eerst een van nikkel, later van zilver en nu heb ik zelfs een gouden, die uit Lima (Peru) komt, de plaats waar Martinus leefde.
Kees Nypels OP
Klik hier voor een portret van Martin de Porres in de serie Kopstukken, en hier voor een eerder artikel over Kees Nypels.
