Het evangelie van Marcus heeft een later toegevoegd slot. In de rauwe werkelijkheid van Irak begrijpt Erik Borgman deze toevoeging beter. Een meditatie op de feestdag van Marcus, vanuit Kirkuk. 

En daar zit je dan, Nederlandse kerkmensen op bezoek in Irak, bij een gesponsorde bijeenkomst op kankerpatiëntjes speelgoed te geven – oorlogsspeelgoed zelfs. Bijna-diaken Halil speelt de clown, theoloog Erik Borgman kijkt en schrijft zijn 7e blog.

De Irakese bisschop Mirkis is zeer kritisch op de ontwikkelingen in de islam en tegelijk zet hij zich in zijn stad Kirkuk in voor de caritas. Dat roept om reflectie in dit zesde blog van Erik Borgman uit Irak. ‘De vraag is niet of kritiek mogelijk is. De vraag is welke kritiek geboden is.’

In Kirkuk (Noord-Irak) begon bisschop Mirkis studentenhuizen waar 700 jonge vluchtelingen van allerlei afkomst samen leven, studeren, discussiëren. Erik Borgman is er te gast en leeft mee. ‘Zo schep je nieuwe gemeenschap zonder de oude te vernietigen’. Vijfde blog.

Een gemeenschap van 7000 mensen die 4000 vluchtelingen opvangt: hoe kan dat? Priester Kaïz in Kirkuk (Noord-Irak) vertelt. Erik Borgman luistert en schrijft zijn vierde blog. ‘In Nederland weigeren we te geloven dat we een roeping hebben.’ 

Bisschop en dominicaan Yusuf Thomas Mirkis woont in Kirkuk. Hij is hartstochtelijk voor dialoog én somber over de islamitische wereld, die volgens hem almaar geslotener wordt. Theoloog Erik Borgman sprak met hem.

Lekendominicaan en theoloog Erik Borgman is met een klein gezelschap in Noord-Irak. Een blog vanuit de stad Kirkuk, waar dominicaan Yusuf Thomas Mirkis bisschop is van de kleine katholieke gemeenschap. ‘Zo kan het dus ook.’

2014 was voor Dominicaans Nederland het jaar van Magister Schillebeeckx en van Meister Eckhart, van dominicanessen in Noord-Irak, van nieuwe broeders en nieuwe lekendominicanen, en van even rijpe als kwetsbare reflectie op ons leven en onze wereld.