oen Jezus enige dagen later in Kafarnaüm was teruggekeerd, en men hoorde dat Hij thuis was,
stroomden de mensen in zulk een aantal samen, dat zelfs de ruimte voor de deur
geen plaats meer bood toen Hij hun zijn leer verkondigde.
Men kwam een lamme bij Hem brengen, die door vier mannen gedragen werd.
Omdat zij wegens de menigte geen mogelijkheid zagen hem dicht bij Jezus te brengen,
legden ze het dak bloot boven de plaats waar Hij zich bevond,
maakten er een opening in en lieten het bed, waarop de lamme uitgestrekt lag, zakken.
Toen Jezus hun geloof zag, zei Hij tot de lamme: &Mijn zoon, uw zonden zijn u vergeven.’
Er zaten enkele schriftgeleerden bij en dezen zeiden bij zichzelf:
&Wat zegt die man daar? Hij spreekt godslasterlijk! Wie anders kan er zonden vergeven dan God alleen?
Uit zichzelf wist Jezus aanstonds dat zij zo redeneerden, en Hij zei hun: &Wat redeneert gij toch bij uzelf?
Wat is gemakkelijker, tot de lamme te zeggen: Uw zonden zijn u vergeven, of: Sta op, neem uw bed op en loop?
Welnu, opdat ge zult weten, dat de Mensenzoon macht heeft op aarde zonden te vergeven, sprak Hij tot de lamme:
Ik zeg u, sta op, neem uw bed mee en ga naar huis.’
Hij stond op, nam zijn bed en voor aller ogen ging hij onmiddellijk naar buiten. Iedereen stond er versteld van,
en ze verheerlijkten God en zeiden: &Zoiets hebben wij nog nooit gezien.’