n die tijd begon Jezus tot de hogepriesters, schriftgeleerden en oudsten te spreken in gelijkenissen:
&Er was eens een man die een wijngaard aanlegde, er een omheining omheen zette, een wijnpers in uithakte
en er een wachttoren in bouwde; daarna verpachtte hij hem aan wijnbouwers en vertrok naar den vreemde.
Op de vastgestelde tijd zond hij een dienaar naar de wijnbouwers
om zijn aandeel in de opbrengst van de wijngaard van hen in ontvangst te nemen.
Maar zij grepen hem vast, mishandelden hem en stuurden hem met lege handen terug.
Daarop zond hij een andere dienaar naar hen toe. Maar ze sloegen hem op zijn hoofd en beledigden hem.
Weer stuurde hij er een, maar hem doodden zij; en zo nog verscheidene anderen die ze mishandelden of doodden.
Hij had nu niemand meer dan zijn geliefde zoon. Die stuurde hij als laatste naar hen toe,
in de veronderstelling: Mijn zoon zullen ze wel ontzien.
Maar die wijnbouwers zeiden onder elkaar: Dit is de erfgenaam;
vooruit laten we hem vermoorden, dan zal de erfenis voor ons zijn.
Ze grepen hem vast, doodden hem en wierpen hem buiten de wijngaard.
Wat zal nu de eigenaar van de wijngaard doen? Hij zal komen,
de wijnbouwers ter dood brengen en de wijngaard aan anderen geven.
Hebt ge deze schriftplaats niet gelezen: De steen die de bouwlieden hebben afgekeurd,
is juist de hoeksteen geworden.
Op last van de Heer is dat gebeurd en het is wonderbaar in onze ogen.
Zij zonnen nu op een middel om zich van Hem meester te maken,
maar ze waren bang voor het volk, want ze begrepen dat de gelijkenis die Hij vertelde,
op hen sloeg. Zo lieten ze Hem met rust en verwijderden zich.