Hij ziet in het verborgene en neemt mijn verborgen onmacht voor lief.

Nu de samenleving  eindelijk weer open gaat, nu we opnieuw beginnen, begint een nieuwe veertigdagentijd.

‘Let nu goed op: niet door onze daden maar in onze daden wordt iets zichtbaar van het rijk Gods.’

‘Wordt medewerker van de Heer door je bijdrage te leveren aan een rechtvaardiger en broederlijker samenleving.’

‘De Heilige heeft mij nodig – dat is verbijsterend en heel groots’.

‘Als er ergens naar de mensen wordt geluisterd, dan is het wel in de biechtstoel.’

‘Jezus is altijd die ander, de spelbreker, de “gamechanger”.’

Ik las onlangs een voorbeeld van een vrouw die vertelde dat ze ’s ochtends opstond als een christen en ’s avonds naar bed ging als een atheïst.

‘Zo ontstaat een verminkt Jezusbeeld waarin één klemtoon overheerst: wat de profeet Jesaja heeft aangekondigd, komt vandaag in mij – Jezus – tot vervulling.’

‘Uitgenodigd, gevraagd, uitgedaagd, ondergedompeld – zo begint de weg van ieder die gelooft in Jezus van Nazareth.’

‘Vrijheid betekent niet dat je doet wat je wilt, maar dat je wilt wat je doet; dat je aanvaardt wie je bent.’

Ondanks alle beperkingen werd er deze tweede coronakerst toch ook gepreekt, in soms bijna lege kerken – een bloemlezing.

‘De laatste tijd ben ik vastgelopen, de coronatijd en de toename van de jaren terwijl allerlei verwachtingen blijven verder lopen hebben hun tol geëist’.

‘Iemand was de zin in het leven kwijt; hij ging naar een abdij en hoopte op een aanwijzing van een monnik die zijn leegte zou kunnen vullen.’

‘Ook ik prijs de hemelse Vader omdat dit vandaag gebeurt, hier en in de hele wereld: God openbaart zijn Koninkrijk aan de kleinen.’

‘Trouw aan de traditie en voortdurende vernieuwing betekenen geen tegenstrijdigheid, integendeel – maar dan moeten er wel enkele zaken grondig bijgestuurd worden.’

‘Ik herhaal het nog maar eens: de kunst is om het aardse rijk en Gods rijk bij elkaar te houden en bij elkaar te denken, terwijl ze niet met elkaar samenvallen.’

‘Een vraag zit me dwars: antwoorden wij in de liturgie op automatische piloot, of geloven we werkelijk alles wat we zeggen?’