‘Ik ontzeg de duivel – het virus dus – het plezier om mijn hele doen en laten, mijn hele denken en voelen te beheersen.’

Georges Pire (kloosternaam Dominique) was een Belgische dominicaan die in 1958 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

‘Paus Franciscus noemt ons elkaars broers en zussen en die kies je niet, die worden je gegeven.’

‘Kunnen we even afrekenen?’

Afgaand op nieuws- en praatprogramma’s hebben we het zwaar: de coronatijd brengt eenzaamheid en ongeduld.

‘Kun je iets doen tegen kwaad? Timothy Radcliffe kwam eens met een aansprekend voorstel: doe zinloos goed.’ Radiominiatuur van Arjan Broers.

De verloren zoon, een raar verhaal.

‘Als je vertrouwen fundamenteel is geschaad, dan kan dat een gevoel geven van eenzaamheid en verdriet, alsof je in een woestijn geworpen wordt.’

‘”Wilt u aan dat tafeltje gaan zitten?” Daar had ik op dat moment helemaal geen zin in.’

‘Wat verlang ik eigenlijk? Straks als de pandemie voorbij is?’

‘We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, dacht ik nog: vandaag jij, morgen ik.’

‘Met onze studenten ervaar ik de woestijn waarin we zitten: de rek is er een beetje uit en daardoor zijn we geneigd elkaar de maat te nemen.’

‘Het is coronadag nummer zoveel. Ik word wakker en hoef weer nergens heen. Het werk dat ik wil doen kan morgen ook.’ Radiominiatuur van Arjan Broers.

‘Leven in navolging, mijn vijanden liefhebben, sounds like I am a long way from home…’

‘In de woestijn van de veertigdagentijd worden we ook door Jezus uitgenodigd om maar eens flink op te ruimen.’

‘De woestijn is de ruimte die me nu gegund wordt, waarin ik kan zoeken naar nieuwe deuren die straks voor mij zullen opengaan.’

Al een tijdje geleden verscheen deze nieuwe vertaling van De Dialoog, het hoofdwerk van kerklerares en lekendominicaan Catharina van Siena, uit 1378. De vertaling is van de onlangs geprofeste zuster Marieke Al, kloosternaam Catharina.

‘Ik heb er soms moeite mee dat er mensen zijn die voorbij lijken te leven aan zorg voor de aarde en voor de meest kwetsbare mensen.’