p 15 juli in de vroege avond overleed in Zwolle broeder Paulus Roelofs, 87 jaar oud. Hij was sinds zijn professie in 1947 verbonden aan de orde en was 49 jaar lang koster in Zwolle. Bij zijn uitvaart sprak de provinciaal het in memoriam uit.
Onze broeder Paulus (in de familie Theodoor genoemd) werd geboren op 15 januari 1922 in Hulhuizen bij Gendt in de Over Betuwe. Bij zijn geboorte kreeg hij de namen Theodorus Jacobus Wilhelmus. Zijn ouders waren Wilhelmus Roelofs en Helena Hoogveld.
Paulus heeft nog één zus. De anderen van het gezin zijn inmiddels overleden.
Paulus volgde de lagere school en drie jaar studeerde hij op het Dominicuscollege. De oorlogsjaren waren extra zwaar. Vader was bakker. In de oorlog is het gezin alles kwijt geraakt. Dat is een zeer moeilijke tijd voor hen geweest.
In 1946 begon Paulus (hij kreeg die naam Paulus bij zijn intrede) met zijn noviciaat in Huissen. Op 29 juli 1947 legde hij zijn professie af.. In 1951 gaat hij naar het Albertium in Nijmegen, waar hij ook koster wordt evenals die eerste jaren in Huissen. In 1953 wordt hij voor een korte tijd bijportier op het Dominicuscollege in Nijmegen, om daarna voor zes jaar koster te worden in Venlo. Hij vond dat een mooie tijd. De mensen waren daar gemoedelijk en hij voelde er zich heel goed thuis. Toen echter de koster van Zwolle, br. Ignace, naar het nieuwe Steiger in Rotterdam verhuisde, werd Paulus gevraagd hem in Zwolle als koster op te volgen. Hij zal dat 49 jaar volhouden.
Opmerkelijk was, dat hij – toen hij één jaar in Zwolle was – aan de toenmalige provinciaal Frans van Waesberge een brief schreef, waarin hij zegt: mocht u het plan hebben om mij nog weer eens te verplaatsen, dan zou ik graag voor Huissen kiezen, want dat huis is overzichtelijker voor mij. Ik loop nl. niet al te gemakkelijk met een been, dat ruim 5 cm.. korter is dan het andere.
Maar…van een verplaatsing is het niet meer gekomen. En Paulus heeft zich helemaal met Zwolle vereenzelvigd. Zwolle is bijna onvoorstelbaar zonder Paulus. ‘Ik ben nogal precies en dat moet je als koster ook zijn.’, bracht hij zelf naar voren in een interview in de Zwolse Courant bij zijn 50-jarig professiefeest. Naast zijn werk in de kerk, waar hij altijd te vinden was, reed hij ook door heel Zwolle op zijn snorfiets om post rond te brengen. Hij kende Zwolle dan ook op zijn duimpje.
Een jaar of 15 geleden stak kanker bij hem de kop op. Lange tijd is het echter goed gegaan en ging hij zonder problemen door met zijn werk. Een aantal maanden geleden kwam de kanker in hevige mate terug. En toen ging het met zijn gezondheid in snel tempo berg af.
Toen ik hem een aantal weken geleden bezocht, praatte hij zeer nuchter over zijn ziekte: ‘Ik heb een mooi leven gehad en voor een ieder komt het moment van vertrekken.’
Paulus heeft goede en attente zorg gehad. Broeder Do heeft daarin opnieuw een hoofdrol gespeeld.
Op 7 juni heeft de rector René Dinklo aan het einde van de eucharistieviering bekend gemaakt, dat broeder Paulus na 49 jaar zijn kosterschap neerlegde. Hij had – zoals hij zelf naar voren had gebracht – zijn snorfiets voor een rollator moeten verruilen.
De aanwezigen in de kerk gaven hem een zeer langdurig applaus. En terecht.
Opmerkelijk was, dat Paulus een teruggetrokken leven leidde. Hij liet zich weinig zien in de communiteit. Maar als je met hem in contact kwam praatte hij honderd uit.
Paulus is een harde werker geweest, die er jarenlang voor gezorgd heeft, dat alles er piekfijn uitzag in de kerk. We zijn hem dankbaar voor zijn inzet en zijn trouw.
Moge hij nu in Gods licht zijn!
