p 20 januari is de eerste bijeenkomst van het dominicaans jaarthema 'waarheid’ in Huissen. Een symposium met een lezing en workshops. Arjan Broers schreef over het thema voor de Kloosterkrant.
Arjan Broers. Foto Sandra Haverman
Waarheid. In mijn studietijd, eind jaren tachtig, was het een besmet woord. Het werd gebruikt door grote instituten die op omvallen stonden: de rooms-katholieke kerk op de eerste plaats, maar ook het communisme, dat propaganda bedreef met de Sovjet-krant Pravda (‘Waarheid’).
Waarheid was manipulatief. Niet te vertrouwen. Alleen het gebruik van het woord zette je al in de hoek van macht, van enige vorm van kolonialisme, van het beter weten dan een ander. Alsof je nog steeds geloofde in objectieve waarheid. Hoe achterlijk was je dan!
Waarheid was vrij, zo was de stemming aan het begin van het ik-tijdperk, en waarheid was helemaal verbonden met je eigen ervaringen en perspectief. Beter was het dan ook te zeggen dat ieder haar of zijn eigen waarheid had. Als het waar is voor jou, dan is het goed.
En als je dan, zoals de dominicanen, al bijna acht eeuwen ‘waarheid’ in je devies voerde, dan verzachtte je het woord tot waarachtigheid. Eind jaren tachtig ging het kapittel van de Orde der Predikers in ons land dat woord bij voorkeur gebruiken.
Toch ben ik van het woord waarheid gaan houden, en niet alleen omdat ik wee en mies werd van al die mensen die ieder haar of zijn eigen waarheid gingen gunnen.
