In 2018 werd Piet Magnin overste in de nieuwe communiteit van Rotterdam. Zijn inzichten en broederlijke aanwezigheid waren van groot belang voor de beginnende gemeenschap. Prior Michael-Dominique Magielse herdacht Piet bij de uitvaart. Die tekst is hier te lezen.

Piet (Petrus Henricus) Magnin werd op 11 maart 1939 in Rotterdam geboren. Zijn ouders waren Johannes Hendrik Magnin en Cornelia Helena Aalberts. Het gezin bestond uit negen kinderen, Piet was de middelste. Hij groeide op vlakbij de dominicaanse parochie de Provenier en bij het klooster van de zusters dominicanessen. Twee tantes van hem waren dominicanes.

Na twee jaar nijverheidsschool, waar hij zich bekwaamde in schilderen en etaleren, trad hij in 1955 in bij de dominicanen in Huissen. Na zijn juvenaat in Huissen en Ryckholt legde hij op 19 maart 1957 zijn tijdelijke professie af. In het Albertinumklooster te Nijmegen was hij kamerheer. In september 1961 vertrok hij naar het klooster in Venlo, waar hij koster, portier en coördinator van het huishouden was. Op 19 maart 1963 legde hij zijn plechtige professie af.

In 1965 ging hij op verzoek van provinciaal Frans van Waesberge naar Curaçao, om mee te werken op het juvenaat. Dat werd echter opgeheven en in 1968 ging Piet terug naar Nederland. Een jaar later keerde hij van Zwolle terug naar Curaçao, om ander werk te doen.

Hij werd medewerker van het Catechetisch Centrum. Projecten werden opgezet en er werd veel gestencild om een nieuwe religieuze sfeer op scholen te brengen. Piet was zo’n twintig jaar bij dit centrum betrokken en deed dit werk met grote voldoening. In die tijd werd hij ook gevraagd om de financiën en de administratie te doen van de Nederlandse dominicanen in Caribisch Nederland. Dit heeft hij zo’n dertig jaar gedaan.

Op Curaçao kwam meer aandacht voor de scholing van vrijwilligers in de parochie. Zo werd ook Piet geleidelijk aan meer pastoraal actief. Bij Piet ontstond de wens om verschillende activiteiten af te stoten, om meer ruimte te hebben voor het pastoraat. Hieruit ontstond het idee om tot diaken gewijd te worden.

Mgr. Ellis wijdde Piet op 31 oktober 1993 tot diaken. Hij werd pastor van de Santa Familia en later ook van de Santa Ana. Op 25 maart 2000 is hij tot priester gewijd, eveneens door Mgr. Ellis.

Piet heeft in vele besturen en commissies gezeten. Hij was bijvoorbeeld penningmeester van de Stichting Vormingshuis Emaus en lid van de financiële commissie van het bisdom. Hij was de laatste vicaris in de Nederlandse Antillen en Aruba voor de Nederlandse dominicanen.

In 2009 ging hij terug naar Nederland, net als de andere Nederlandse medebroeders. Hij koos ervoor om bij de zusters dominicanessen in Voorschoten te wonen. Hij had echter niet voorzien dat hij op voordracht van provinciaal Ben Vocking in 2009 gekozen zou worden tot co-provinciaal (socius van de provinciaal). Het werden voor hem geen gemakkelijke jaren, omdat hij net was teruggekeerd in Nederland en zich niet altijd nuttig voelde.

Van 2013 tot 2021 was hij lid van de financieel-economische adviesraad van de Nederlandse provincie. Van 2017 tot 2021 was hij lid van het provinciaal consilie.

Hij bleef actief als voorganger in naburige parochiekerken en bij de zusters in Voorschoten zelf. Vele jaren ging hij nog op vakantie naar Curaçao, om daar een priester te vervangen tijdens diens verlof.

Toen de pas begonnen jonge communiteit in Rotterdam nood had aan een overste, was Piet bereid deze taak op zich te nemen, zonder zijn appartement bij de zusters in Voorschoten te hoeven opgeven. Het tekent Piet. Je deed geen vergeefs beroep op hem, als je hem nodig had.

Toen hij de enige bij de zusters inwonende pater was die zelfstandig kon voorgaan, besloot hij zijn assistenties elders te beëindigen en alleen in de kloosterkapel voor te gaan.

De laatste weken voelde Piet zich vermoeid en niet lekker. Zijn bloedwaarden bleken veel te laag. In de nacht van 29 op 30 oktober werd hij getroffen door hersenbloedingen. In de middag van 30 oktober is hij rustig en in aanwezigheid van zijn familie gestorven, in zijn eigen appartement, zoals hij dat graag wilde.

Met Piet is een zeer geliefd pastor, medebroeder en familielid heengegaan. Dit bleek onder meer uit de vele persoonlijke en warme reacties die we hebben ontvangen vanuit Curaçao en Nederland bij zijn overlijden. Bij de zusters in Voorschoten werd hij op handen gedragen. Vele mensen namen hem ook in vertrouwen. Als Rotterdammer wist hij van aanpakken en dat deed hij graag in alle bescheidenheid.

We zullen hem zeer missen.

De eucharistie bij zijn uitvaart hebben we gevierd in de St. Dominicuskerk te Nijmegen op maandag 6 november, waarna het lichaam van Piet begraven is op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat.