et is mogelijk te groeien door de ervaring van 'vruchtbare scheidingen’.
Net als Thomas willen wij graag zien, weten, begrijpen… zelfs aanraken. Dit is een van de meest menselijke verlangens, vooral in een tijd waarin voor veel mensen afstand moeilijk te bewaren en nabijheid moeilijk te ervaren is. Hebben wij soms niet het gevoel dat we bestaan als we elkaar aanraken, als we een geliefde in onze armen nemen? Hebben wij soms niet het gevoel te geloven in onszelf of in de ander, en verzekerd te zijn wanneer lichamelijk contact een plaats krijgt?
Het woord van Christus herinnert ons aan een constitutieve dimensie van ons wezen: wij zijn relationele wezens —met het diepe verlangen om te zien, aan te raken— maar wij zijn ook wezens die in staat zijn te groeien door het gemis ervan.
Het is mogelijk te groeien door de ervaring van ‘vruchtbare scheidingen’. Dit is de boodschap van Pasen: het lege graf wordt de plaats van een belofte…. De mens is zo gemaakt dat hij —door vruchtbare rouw— een werkelijke nabijheid kan ontdekken, ondanks de afstand, een intieme aanwezigheid ondanks de schijn van afwezigheid.
Fragment uit de preeksuggestie op www.preekvandeweek.be door Didier Croonenberghs, provinciaal van de dominicanen. Lees de hele tekst.
