oor zich te verdiepen in zen bleef dominicaan Chris Smoorenburg (1929-2015) dichtbij het dominicaanse ideaal van contemplatie en verkondiging. Dat betoogt Paul de Jager in zijn masterscriptie voor de Radboud Universiteit Nijmegen.
Chris Smoorenburg OP, 1929-2015.
Dat staat in een uitgebreid artikel in het Boeddhistisch Dagblad, dat online te lezen is.
Chris Smoorenburg (1929-2015) koos op twintigjarige leeftijd voor een leven als dominicaan. De jaren vijftig gelden nog als bloeitijd van de orde in Nederland, daarna –onder invloed van tal van ontwikkelingen- trad achteruitgang in.
Chris Smoorenburg kreeg daar ook mee te maken. Maar net toen hij het het moeilijkst had, kwam hij in contact met zen en vond nieuwe wegen om zijn religieuze leven te verdiepen, stelt Paul de Jager, die met deze scriptie zijn master religiewetenschappen afsloot.
De Jager: ‘Chris Smoorenburg is zo iemand die koos voor de stille Godsontmoeting. De zenmeditatie is hem daarbij behulpzaam. Ik leer hem in de herfst van zijn leven kennen. Een bescheiden man, klein van postuur, in groepen op de achtergrond, behalve als hij het woord voert. Dan staat er opeens een vlammende spreker.’
‘Tot op zeer hoge leeftijd komt hij op zaterdagochtenden naar de meditaties van de door hem opgerichte zengroep Oshida. Met de wandelstok in de hand doet hij pas-voor-pas aandachtig zijn loopmeditatie.’
‘Vanuit religiewetenschappelijk oogpunt is de combinatie van katholicisme en zenboeddhisme, die in Chris’ leven verenigd worden, een historisch onderzoek waard. Niet in de laatste plaats omdat de zen-boeddhistische meditatie een grote vlucht nam in Nederland.’
‘Vanuit het standpunt van de geestelijke verzorging is het onderwerp ook van belang. Boeddhistisch gedachtengoed vormt namelijk inmiddels een niet meer weg te denken onderdeel van de geestelijke verzorging.’
