Ook als kerk bevinden we ons langzamerhand in een grensgebied: we doen er steeds minder toe’.
Sipke Draisma OP in de doopsgezinde kerk van West-Terschelling
(…) Het evangelieverhaal van vandaag speelt zich af in een grensgebied. In zo’n grensgebied kom je van alles tegen. Daar gebeurt van alles. Daar heerst een veelkleurigheid aan meningen en leefwijzen.
Het is opvallend dat Jezus zijn meeste wonderen verricht in die grensgebieden. Daar waar mensen gewend zijn aan andersdenkenden. Aan andersgelovigen. Daar waar mensen op hun openst zijn. Hoe dichter hij bij Jeruzalem komt, daar waar iedereen overtuigd is van zijn eigen gelijk, hoe minder Jezus kan betekenen.
Dat is een interessant gegeven als we kijken naar de kerk vandaag de dag. Want ook als kerk bevinden we ons langzamerhand in een grensgebied. (…) Er is niet eens meer zozeer sprake van een antikerkelijke houding. Het is meer een vorm van onverschilligheid geworden.
We moeten daarin eerlijk zijn. We doen er voor steeds minder mensen toe. Dat we nu een gezamenlijke viering hebben van protestant en doopsgezind was 50 jaar geleden niet waarschijnlijk. Omdat het niet nodig was.
Er zijn twee reacties mogelijk van kerken en kerkmensen in deze situatie. De ene reactie is de grenzen sluiten voor andersdenkenden. (…) Maar het is spannender je af te vragen wat de Heer ons mogelijk zeggen wil met deze situatie.
Uit de preek van theoloog en lekendominicaan Sipke Draisma op 22 januari in de doopsgezinde kerk op West-Terschelling. Lees hier de hele tekst.
