ominicaan Jan van Duijnhoven dompelde zich deze zomer onder in de spiritualiteit van Taizé, die levendig is, ook al zijn de beperkingen van corona er nog. Een paar indrukken.
De aankomst in Taizé was al verrassend. Ik wilde net de kerk binnengaan maar een Amerikaanse, later bleek met Colombiaanse achtergrond sprak mij aan: ‘Ik ontmoet steeds dominicanen, daar moet ik iets mee.’
Daarna bij het gebed komt een Poolse studente uit Rotterdam die voor het eerst in Taizé is mij begroeten. Daarna nog een oude bekende die ik het laatst gezien heb op de Taizé-ontmoeting in Rotterdam, en die na tien jaar nu alleen terug is in Taizé, uit dankbaarheid voor haar gezin en voor Taizé.
Zomaar eerste indrukken.
Taizé met 1200 jongeren blijft een inspirerende plek: de gebeden, de ontmoetingen, de bijbelinleidingen. Het lijkt wel dat Taizé nog jonger is geworden met de vele jonge gezinnen, kinderen, pubers die gemakkelijk aansluiten. De generaties laten zich daar gemakkelijk verbinden en het kaarslicht van de Verrijzenis laat zich op zaterdagavond makkelijk, snel en zorgvuldig verspreiden door de jonge kinderen.
Wat Taizé ook uniek maakt zijn de vele internationale ontmoetingen. Zelfs in deze voorzichtige post corona-tijd kun je jongeren ontmoeten uit Zuid-Korea, Cambodja, Mexico en Afrika. Ook uit de Oekraïne!
Met bisschop JP Vesco OP
Ook in Taizé ontmoet je jonge religieuzen: jezuïeten, assumptionisten en anderen en zelfs een dominicaanse bisschop, Jean Paul Vesco, uit Oran, Algerije.
Thema van de week was: laten we dragers van eenheid worden. In zes stappen:
De vreugde van het ontvangen.
Bevorderen van de dialoog.
We zijn allemaal broeders en zusters.
Solidariteit met de schepping als geheel.
Een hartstocht voor eenheid onder christenen.
Laat God ons hart één maken.
Al met al heeft Taizé zich sterk gehouden in deze post-corona tijd, ook al zijn de aantallen nog beperkt gehouden! In elk geval de liederen, vooral de Duitse, werden uit volle borst gezongen. Een Duitse jongen van zeventien, voor de eerste keer in Taizé, gaf nog een mooi persoonlijk getuigenis. Hij vond Taizé ‘magisch’ en ook de warme verbondenheid had hem zeer geraakt.
Nog een ‘foto met het hart’: op het einde van het middaggebed zaten drie jongens stevig gearmd, schouder aan schouder naast elkaar, ze probeerden zelfs nog om zo op te staan. Ik moest denken aan de icoon van de gastvrijheid.
Jan van Duijnhoven OP
(Beeld: Flickr)
Een bedankje van een creatieve Taizé-ganger.
