n Nijmegen las een groep dominicanessen en lekendominicanen een jaar lang het bekroonde boek 'Alle dingen nieuw’ van Erik Borgman OP. 'We hopen dat dit vriendelijk boek ook anderen een stukje de weg mag laten zien.’
door zr. Catharina Al OP
Alle dingen nieuw van Erik Borgman heeft ons een jaar geboeid!
Als je Christus als grammatica neemt, voor je theologie, voor je leven, dan staat de liefde daarin centraal, en het kruis als uiterste consequentie van die liefde.
Je loopt als mens door het leven heen en leest wat anderen schrijven, luistert naar de muziek die ze maken, kijkt naar wat ze schilderen. En zo af en toe zie je daar God in spreken, de H. Geest die er door een barst naar binnenkomt.
Onze maatschappij zit vast in een systeem dat rationalistisch-modernistisch denkt. Alles lijkt nuttig te moeten zijn. Onze werkzaamheden, heel ons leven moet, zo lijkt het wel, in die mal passen.
Maar, gelukkig, lijden we eronder. We lijden er zo onder, dat de pijn uit onze ziel gesproken, geschreeuwd moet worden, als jazz die nog rauw is.
Door het kruis weten we weer dat we meer zijn dan een gewone burger die zo goed als hij kan zijn plichten vervult. We leren dat we in de liefde van God gegrond zijn, dat we via onze natuur verbonden zijn met Hem die oneindig is. Dat geeft ons kracht en inspiratie en creativiteit.
Soms moesten we ervan zuchten, van dit boek
Soms moesten we ervan zuchten, van dit boek, het was wat ondoordringbaar door de vele verwijzingen. Een andere keer vonden we dat juist leuk, en leerden we zo weer een nieuwe schrijver of componist kennen.
We leerden elkaar beter kennen, doordat ieder zijn eigen manier had om een bijeenkomst voor te bereiden, en ook door te praten over waar het lijden onze levens raakte, en open had gebroken voor God.
Erik Borgman zelf is drie keer aanwezig geweest om zijn boek te verduidelijken, het project van de theologie voor de 21e eeuw bij ons op de kaart te zetten. Hij probeert nog twee boeken te schrijven, maar wanneer ze uit zullen komen, daarin laat hij zich niet vastleggen, anders wordt ook dit te veel productiedenken.
Een klein stukje uit Alle dingen nieuw dat mij zegt wat geloven betekent. Het wordt geschreven naar aanleiding van een gedicht van kardinaal Newman: het vriendelijk licht, dat Gods licht is dat in ons geloof wekt.
‘Leid, vriendelijk licht, te midden van ‘t omringend duister, Leid gij mij voort! De nacht is donker, en ik ben ver van huis – Leid gij mij voort!’
Borgman schrijft: ‘Het openbarende licht van de christelijke religie wordt slechts geleidelijk en stukje bij beetje gegeven. Newman maakt hiermee duidelijk dat de waarheid in christelijke zin leidt tot persoonlijke geraaktheid en om geloof vraagt teneinde gezien te kunnen worden. Theologisch zoeken naar de poëzie van het christendom en zich hierdoor laten gezeggen, vraagt in deze zin om geloof in het leidend licht en op basis daarvan om een vaste wil zich door dit licht te laten vormen: wat Thomas van Aquino fides formata noemt.’ (p. 217)
We hopen dat dit vriendelijk boek ook anderen een stukje de weg mag laten zien.
zuster Catharina
In de groep zaten ook nog: Hans Hamers, Ineke van Cuijk, Karin Bornhijm, zr. Angèle Schamp, zr. Therese Mentink, zr. Marga Zwiggelaar, zr. Nadia Kroon
