Dominicanes Holkje van der Veer overleden

Holkje van der Veer OP (1960-2022)

Holkje van der Veer werd geboren met het syndroom van Marfan. Daardoor had ze wat ze zelf noemde ‘een bijzonder lichaam’, met lange ledematen, rekbaar bindweefsel, een vergroeide rug en kwetsbare ogen.

Ze had een lange geschiedenis met ziekenhuizen en gebruikte al jaren een aantal uren per dag een beademingsapparaat, om voldoende zuurstof te kunnen halen.

Bij Marfan hoort ook een kwetsbaar hart, met name de aorta. Holkje werd vorige week in het ziekenhuis opgenomen met hartklachten. Opereren was moeilijk, zo niet onmogelijk.

Holkje had goede hoop dat ze ook deze fysieke storm weer zou overleven. Maar het is anders gegaan. In de vroege ochtend na Pinksteren is ze is in haar slaap overleden.

Wie wil reageren, kan een bericht sturen naar haar congregatie.

Holkje van der Veer (1960) werd geboren in een doopsgezinde familie in Amsterdam. Na haar studies kwam ze in een Zwols café iemand tegen die haar introduceerde in het Dominicanenklooster in die stad. Ze kon daar stage gaan lopen, maar werd verliefd op het religieuze leven. Het leidde er uiteindelijk toe dat ze in 1992 katholiek werd en in 1996 intrad bij de dominicanessen van Neerbosch.

Ondanks en ook dankzij haar lichamelijke beperking ondernam Holkje bijzondere initiatieven. Zo draaide ze in Zwolle jarenlang het ‘spottersproject’ met jonge mensen uit Europese landen die voor een jaar in het klooster kwamen wonen. Ze gaf retraites voor ‘mensen met een bijzonder lichaam’ in het klooster van Huissen.

In 2010 verhuisde ze vanwege haar verslechterde gezondheid van Zwolle naar Nijmegen, waar ze in een aangepast appartement ging wonen naast het moederhuis van haar congregatie.

Ze knapte op en schreef drie boeken: de eerste over haar roeping als dominicanes (Verlangen als antwoord, 2013), de tweede over de levenslessen van haar bijzondere lichaam (Veer-kracht, 2016) en de derde over leven voorbij angst (Drijf-veer, 2019). 

Holkje was steeds bereid om te verkondigen, met alle middelen. Ze deed dat als prediker in de vieringen van de kloosterkapel in Huissen, maar ook als theatermaker in de voorstelling van Cabaretiers en andere Predikers, samen met cabaretier Patrick Nederkoorn. Ze verscheen veelvuldig in allerlei media en werd een van de bekendste religieuzen van Nederland.

Recentelijk danste ze met choreografe Merel Franx een verbeelding van volwassen worden, als uitwerking van hun ontmoeting voor het project Leven in volheid. Maar ze was ook jarenlang vrijwilliger bij de Monnikskap, de school voor havo-vwo voor leerlingen met een lichamelijke beperking, deel van het Dominicus College in Nijmegen.

Ook bekwaamde ze zich als presentator, vorige week nog presenteerde ze de resultaten van Zij heeft een verhaal, een bijdrage van katholieke vrouwen aan het synodaal proces in de rk-kerk. Onlangs rondde ze het eerste jaar af van de verkorte cabaretopleiding van de Koningstheater-academie.

Zuster Holkje was altijd open over haar fysieke kwetsbaarheid en paarde dat aan een aanstekelijke levenslust. Wij bidden dat ze mag staan in het Licht dat ze bij leven heeft gedragen. We vragen ook om jouw gebed voor haar.

Op onze website staan heel wat berichten over en van zr. Holkje.
Ze had ook een eigen website.
En dit is de website van haar congregatie.