e Poolse dominicaan Jaroslav Krawiec woont in het centrum van Kiev en stuurt indrukwekkende brieven uit het hart van de oorlog naar de Zwitserse katholieke website www.cath.ch.
In vertaling de brief van 10 maart. Bron: cath.che
Jaroslav Krawiec OP
Beste en dierbare zusters en broeders,
Vandaag is Kiev erg zonnig, hoewel het koud is, -2°C. ’s Nachts daalt de temperatuur tot -8°C. Als de verwarming aan staat is dat geen probleem, maar veel plaatsen hebben geen elektriciteit of gas. Daarom wordt er dit jaar reikhalzend uitgekeken naar de lente en het warmere weer.
Vandaag zag ik foto’s van mensen die gisteren uit Kiev zijn geëvacueerd. Ze waden door de ijzige rivier de Irpin omdat de brug was opgeblazen en er geen andere manier was om over te steken. Sommigen van hen droegen kinderen in hun armen.
Laat ik vandaag beginnen met iets te schrijven over de dominicaanse leken. Er zijn een paar broederschappen in Oekraïne: in Kiev, Fastiv, Murafa en Zakarpattia. Er is ook een broederschap in Lviv, die opnieuw wordt opgericht en al sinds voor de oorlog bestaat (uiteraard WO II).
Onder de leken van de dominicaanse orde bevinden zich ouderen en enkele jonge mensen. Helaas beperken eerst de pandemie en nu de oorlog de mogelijkheid om regelmatig bijeen te komen, en in sommige gevallen zijn ze onmogelijk geworden.
Een van de jonge lekendominicanen is zojuist in het leger gegaan
De dominicaanse lekenoverste in Oekraïne, Halina, woont in Fastiv en is zeer betrokken bij het helpen van vluchtelingen die willen evacueren.
Een van de nieuwelingen in Lviv is zojuist in het leger gegaan. Zijn eenheid wordt nu gevormd en zal zeer binnenkort Oekraïne helpen verdedigen. Ik heb hem gezegd dat als hij in Kiev belandt, hij ons moet proberen te vinden. Veel van de lekendominicanen blijven thuis, maar sommigen, die in de gevaarlijkste gebieden woonden, zijn gedwongen te vertrekken.
Het Sint-Thomas van Aquino Instituut voor Religiewetenschappen, dat al dertig jaar door de dominicanen van Kiev wordt gerund, heeft zijn activiteiten niet volledig stopgezet. Gisteren hield pater Peter een online lezing over de synoptische evangeliën, voor twee eerstejaars en een vierdejaars student.
Bijbelonderwijs tijdens de oorlog is een nieuwe ervaring
Vanmorgen vertelde pater Peter me dat Bijbelonderwijs tijdens de oorlog voor hem een nieuwe ervaring was geworden om de kracht en betekenis van het Woord van God te ontdekken. Ik ben het helemaal met hem eens. Door dagelijks de Bijbelgedeelten te lezen uit het leesrooster van de Kerk, kan ik meer horen en zien.
Naast hun gewone werk helpen de broeders in Lviv ook de vluchtelingen die in groten getale zijn aangekomen in deze grootste stad in West-Oekraïne. Pater Wojciech woonde een paar dagen in het benedictijnenklooster aan de rand van Lviv. Daar zijn meer dan honderd mensen gehuisvest die op de vlucht zijn voor de oorlog, onder wie benedictijnen uit Zhytomyr.
Pater Thomas werkt nauw samen met de vrijwilligers van de stad. Het Lviv Art Museum, gelegen in het stadscentrum, is een opslagplaats van humanitaire middelen geworden, en pater Thomas organiseert het samen met anderen. Gisteren zei hij: ‘Soms vragen mensen me wat ik hier doe, aangezien ik Pools ben. Ik antwoord hen dat het ook mijn stad is, ik ben dominicaan.’
Ik wil eraan toevoegen dat de moeder van pater Thomas uit Lviv komt.
De priorij van de Moeder Gods in het centrum van Kiev, vlakbij de gebombardeerde televisietoren.
Soms zijn mensen verrast als ze horen wie we zijn en dat we tijdens de oorlog bij hen zijn gebleven. Ik leer dat ik tijdens de oorlog steeds minder verrast ben door dingen. Thomas grapte dat toen het eten uit Polen arriveerde, hij de vrijwilligers hielp te begrijpen wat de etenswaren waren. ‘Ze kunnen niet begrijpen dat Szczecin-peperpuree gewoon ingeblikte gehakte vis is.’
Voor niet-ingewijden wil ik hieraan toevoegen dat dit blik ooit het populairste item was voor toeristen in het communistische Polen. Ik weet niet hoeveel ik er at toen ik jong was, als ik kampeerde in de bergen.
Het groeiende probleem voor door oorlog getroffen gebieden is het gebrek aan medicijnen. Hoewel veel apotheken in Kiev nog open zijn, zijn de belangrijkste medicijnen niet beschikbaar. Mensen met chronische ziekten, diabetes en ouderen met hartproblemen hebben veel te lijden. Humanitaire leveringen van medische benodigdheden zijn nu hun gewicht in goud waard.
Een wel heel bizarre première van Dostojewski
Zoals gezegd werken we in Kiev nauw samen met het lokale hoofdkwartier van de stadsvrijwilligers, een paar honderd meter van onze priorij. Het hoofdkwartier bevindt zich in het theatergebouw Zilveren Eiland.
Maryna, een van de actrices van het theater, is katholiek. Nadat pater Adam Szustak een van mijn brieven op zijn online show had genoemd, werd ze benaderd door haar vriend die zei: ‘Ga naar de dominicanen: zij hebben brood.’ En dat precies op de dag dat we tweehonderd broden naar de priorij brachten. Zo begon onze samenwerking. De kracht van sociale media!
Dinsdagavond aten we in het klooster met Maryna en haar vriend Jurij, die ook acteur is. Hij vertelde ons een geweldig verhaal. Hij was net terug uit de stad Hostomel. In mijn vorige brief sprak ik over deze stad, nu verwoest door bommen en bezet door het Russische leger.
Jurij vernam dat er een humanitaire corridor open was om mensen te evacueren, en reed erheen met zijn auto. Hij slaagde erin de stad te bereiken en een paar mensen op te pikken. Op de terugweg werd hij echter tegengehouden door het Russische leger. Het is een wonder dat ze niet meteen werden afgemaakt.
Met de lopen van de Russische geweren op zich gericht, begon hij zijn rol te spelen
De soldaten waren duidelijk verrast door zijn ‘arrogantie’ en begonnen hem te vragen wie hij was en wat hij aan het doen was. Hij antwoordde eerlijk dat hij acteur was en in het theater werkte, en dat als er geen oorlog was, hij vanavond om zeven uur de première zou hebben van Dostojevski’s Sleepless Nights.
Om te controleren of hij loog, vroegen de Russen hem om te spelen… En Jurij, daar, in het midden van de Rue de Hostomel, met de lopen van de Russische geweren op zich gericht, begon zijn rol te spelen – die van de dromer.
Hij stopte toen de rol van Nastya het zou overnemen – Nastya wordt gespeeld door Maryna. De soldaten vroegen: waar is ze? Jurij wees naar de telefoon en zei: ‘Hier! Ze probeert me voor de tiende keer te bellen.’
Ze lieten hem gaan, samen met de mensen die hij redde uit de hel. Ik vroeg hem of ik vandaag over hem mocht schrijven. Hij zei meteen ja. Tijdens het gesprek had ik het over de première die op 7 maart zou plaatsvinden, maar hij onderbrak me meteen: ‘Zeg niet dat het moest gebeuren! Het is gebeurd!’
We proberen echt normaal te blijven
Dus als de oorlog voorbij is en je bezoekt Kiev, dan moet je naar het theater, naar het Zilveren Eiland.
Als dominicaanse priorij proberen we ons normale ritme van de dag, dat wordt bepaald door de liturgie, niet te verliezen. Zo is er het ochtendgebed, waarvoor de broeders soms afwezig zijn, maar we proberen in deze oorlogstijd toegeeflijk naar elkaar te zijn.
’s Middags roept pater Jakub iedereen op om de rozenkrans te bidden en dan te blijven voor de aanbidding van het Heilig Sacrament. ’s Avonds vieren we de vespers en de kloostermis, de eucharistieviering die door de hele gemeenschap wordt gevierd. Bijna zoals het normale leven in de priorij.
Daar zit veel waarheid in.
We proberen echt normaal te blijven.
Hartelijke groeten en willen jullie voor ons bidden?
Jaroslaw Krawiec OP
Kiev, 10 maart 2022
*
Bron: cath.ch
Jaroslav Krawiec (43) komt uit Wrocław, Polen. Hij is bijna twee jaar in Kiev, maar werkte eerder al zes jaar in Oekraïne. In Polen deed hij ook pastoraal werk onder Oekraïense immigranten in Warschau.
De dominicanen hebben een convent met zeven broeders in Kiev en huizen van vier broeders in Lviv, drie broeders in Chortkiv, twee broeders in Chmelnitski, drie broeders in Fastiv en drie broeders in Charkov.
Dominicanessen van de heilige Dominicus hebben huizen in Zjovka en Chortkiv. De dominicanessen Missionarissen van Jezus en Maria hebben huizen in Fastiv en Kiev. Door het land verspreid zijn verschillende groepen lekendominicanen.
