k las onlangs een voorbeeld van een vrouw die vertelde dat ze ’s ochtends opstond als een christen en ’s avonds naar bed ging als een atheïst.
Hoopvol geloofde ze bij het ontwaken in de mogelijkheden die de dag haar brengen zou. Vol beloftes strekte de dag zich voor haar uit. Maar in de avond voelde ze zich teleurgesteld in zichzelf, in anderen, in het leven.
En ze realiseerde zich dat als het leven zó was, zo rusteloos en leeg en ongericht, dat geloof in een God absoluut ongerechtvaardigd zou zijn. Geen avondgebed voor haar.
Ik herken het wel, soms heb je van die dagen… én avonden dat je het bidden verleert lijkt te zijn en je niet meer weet waar je eigenlijk in gelooft.
Jezus lijkt hier geen last van te hebben. In het evangelie vandaag leest Hij de boekrol met de tekst van Jesaja. En we horen hoe hij na zijn doop in de Jordaan voelt dat de Geest van de Eeuwige op Hem rust. Hoe hem dat sterkt om mensen het goede nieuws te brengen, perspectief, herstel van zicht, vrijheid, ruimte!
Hij beseft blijkbaar dat het geen uitstel duldt, dat mensen die boodschap nodig hebben.
Uit de overweging van pastor en lekendominicaan Corinne van Nistelrooij op 23 januari 2022 in de Dominicanenkerk Zwolle. Lees hier de hele tekst.
