ndanks alle beperkingen werd er deze tweede coronakerst toch ook gepreekt, in soms bijna lege kerken – een bloemlezing.
Tegen bierkaaien en journaals in
Ineke van Cuijk o.p.
Kerstmis is het feest van het weerbarstige geloof tegen ‘bierkaaien en journaals’ in, dat Het Licht niet te vernietigen is. Nog steeds zoeken wij, iedere dag opnieuw, naar dat Licht, die Vrede, in de wereld, in onszelf. En dat lijkt ieder jaar moeilijker te worden. Zeker ook het afgelopen jaar: corona heeft opnieuw hard toegeslagen, direct en indirect in al onze levens. Vele mensen zijn wij verloren dit jaar en velen waren ziek. Mensen verloren hun werk en jongeren raakten hun contacten kwijt en liepen doelloos naar zinvolheid te zoeken. En ook de moedeloosheid kan toeslaan.
Dichtbij huis en ver weg kennen we verdriet, angst en onzekerheid. Waar zien wij dat Licht weer schijnen. Waar kan God weer onder ons wonen? Hij/Zij woont al onder ons. Maar kunnen wij het zien? Als we goed om ons heen kijken, wellicht wel.
Lekendominicaan Ineke van Cuijk op kerstmorgen in het Dominicanenklooster Huissen.
Lees hier de hele tekst.
Wij denken dat we oorlog moeten voeren om vrede te bereiken
Erik Borgman o.p.
Het lijkt de diepe en naar het schijnt allesdoordringende perversiteit van onze tijd dat wij geloven dat we dat waarvan wij leven kunnen kopen of moeten verdienen, hebben te veroveren. Dat wij zijn gaan denken dat wij moeten zorgen dat de wereld zich iets van ons aantrekt door anderen onze wil op te leggen, terwijl alles ons uitnodigt om te geven wat wij te geven hebben. Dat wij geloven ons leven betekenis te moeten geven terwijl alles ons toeroept dat wij van betekenis zijn en kunnen zijn. Dat wij willen aantonen dat wij uniek en onmisbaar zijn, terwijl overal blijkt dat niets inwisselbaar is en we te midden van alles onze eigen, unieke rol hebben te spelen.
Wij denken kortom dat we oorlog moeten voeren om vrede te bereiken en in beslag genomen door de strijd zien we niet waar de vrede naar ons toekomt, laat staan dat wij voor haar op de uitkijk staan om haar vol vreugde binnen te halen, zoals bij profeet Jesaja. Daarom hebben we zo vaak geen flauw idee waar we het zoeken moeten, die vrede waar wij naar verlangen, die ruimte om te bestaan die ons doet bestaan, het leven dat geen moeizame zingeving vraagt maar vanzelfsprekend van betekenis getuigt.
Toch laat het zich uiteindelijk niet tegenhouden.
Lekendominicaan en hoogleraar theologie Erik Borgman op kerstmorgen in het Huis van Dominicus in Utrecht.
Lees hier de hele tekst.
Stoppen met onze kouwe drukte
Corinne van Nistelrooij o.p.
Maar in deze nacht worden we uit de schreeuwerige kermis van het leven weggehaald. Om stil te worden. Om te stoppen met al onze kouwe drukte. Niet alleen met kerstmis, maar liever langer: ons hele leven. Om onze hoogmoed af te leggen, onze onverdraagzaamheid, onze verbittering en teleurstelling.
Het gaat er om dat we met Kerstmis weer stil worden en vanuit die stilte ervaren dat we ‘ja’ willen zeggen tegen het Leven, tegen het kwetsbare Kind in de kribbe. Om ons zó te openen voor Gods verbondenheid met ons. Én daarover verder te willen nadenken
Lekendominicaan en pastor Corinne van Nistelrooij op kerstavond in de Dominicanenkerk van Zwolle.
Lees hier de hele tekst.
De Schriftlezingen hebben de neiging om ons wat in de war te brengen
Henk Jongerius
De Schriftlezingen van deze kerstdagen hebben de neiging om ons wat in de war te brengen: nauwelijks zijn we wellicht bekomen van wat ons in Bethlehem is overkomen of wij worden geconfronteerd met twee verhalen die ons van onze ontroering over de bijzondere geboorte beroven en in plaats van vertedering wellicht tot veront-waardiging brengen.
Hoe verhouden zich die beide gevoelens en wat willen die verhalen ons vandaag zeggen?
Dominicaan Henk Jongerius op Kerstmorgen in het Dominicanenklooster Huissen.
Lees hier de hele tekst.
Zachtheid, eerbied, verwondering
Arjan Broers
Ergens afgelopen jaar kwam ik op straat een vrouw tegen met haar kind. Haar naam is iets met een A, ik kende haar van haar columns in de krant. Haar man ken ik ook, zijn naam is iets met een O, hij zorgde soms voor onze kinderen toen ze klein waren, op de buitenschoolse opvang. Hij werkte daar als enige man, ze waren dol op hem.
De vrouw duwde haar kind in een wagentje. Of wagentje, zeg maar een flinke zware rolstoel. Daarin lag haar kindje, nou ja: een flinke jongen van een jaar of zeventien. Ik keek even naar hem en zag een groot hoofd, een gek gebit, een kromme rug, een open blik. De naam van dit kind was iets met een J. Ik voelde me verlegen toen ik in de rolstoel keek en een praatje had met zijn moeder.
De laatste tijd, op weg naar dit feest van Kerstmis, moest ik vaak aan hem denken. Ik vroeg me eerst af waarom, maar nu ben ik erachter.
Volgens mij heeft hij, J, alles met Kerstmis te maken, ook al is hij niet vandaag geboren, maar een paar weken geleden dood gegaan.
Arjan Broers op kerstavond en kerstmorgen in de Dominicus Amsterdam.
Lees hier de hele tekst of kijk hier terug.
'Gisteren werd Christus op aarde geboren, opdat Stefanus vandaag in de hemel geboren zou worden.'
Jan van Hooydonk o.p.
Zó is dan in deze dagen onze liturgische gang door de tijd: in het evangelie van de kerstnacht, volgens Lukas, hoorden we over de geboorte van een kind, een kind – we zongen het zo-even – dat ‘even kwetsbaar (is) als wij mensen’.
Op kerstmorgen vernamen we hoe Gods Woord ‘vlees’ werd – ‘vlees’, dat is in de taal van de evangelist Johannes: ‘een kwetsbaar mens’. En vandaag viert de kerk vanouds het feest van Stefanus, een kwetsbaar mens die omwille van zijn getuigenis vermoord werd.
Zó is dan onze liturgische gang door de tijd: 25 december het feest van Kerstmis, 26 december het feest van Sint Steven. De Legenda Aurea, de verzameling van legendes over de heiligen die omstreeks 1265 door de dominicaan Jacobus de Voragine werd samengesteld, zegt over de opeenvolging van deze feestdagen het volgende: ‘Gisteren werd Christus op aarde geboren, opdat Stefanus vandaag in de hemel geboren zou worden.’
Lekendominicaan Jan van Hooydonk op Tweede Kerstdag in de Stevenskerk in Nijmegen.
Lees hier de hele tekst. Terugkijken kan ook.
