Er gebeurt iets met je wanneer je wordt gedwongen je te verhouden tot een veranderend uiterlijk’, schrijft lekendominicaan Marja Kruithof, die door een aandoening kaal werd. Een kleine reflectie over uiterlijk en innerlijk.
door Marja Kruithof o.p.
Ze komt naast me zitten en zegt: ‘Ik heb een vervelende diagnose voor u… u gaat uw haar verliezen’.
Er komen mutsjes en een pruik.
Mijn spiegelbeeld heeft drie gezichten.
Wie ben ik echt?
Er gebeurt iets met je wanneer je wordt gedwongen je te verhouden tot een veranderend uiterlijk. Mensen kijken, geven aandacht en goedbedoelde adviezen.
Het is voor mijzelf eerst een drempel, maar ik merk dat ik mijn verhaal wel moet delen met bekenden. De associatie tussen haarverlies bij een vrouw en een ernstige ziekte leeft sterk. Door uitleg te geven kan ik het zelf gemakkelijker accepteren dat mijn haar echt niet terugkomt, dat ik het ermee moet doen.
Een mooi voorbeeld van hoe je altijd de ander nodig hebt.
Ik ga op zoek naar herkenning en vind op sociale media verhalen van jonge vrouwen die uitroepen dat kaal mooi is. Maar wanneer en hoe laat je dat aan de buitenwereld zien? Zij worstelen ermee. Mijn leeftijd voelt als een voordeel.
De aandacht voor mijn uiterlijk leidt tot een intensievere zoektocht naar wat mij innerlijk kracht geeft
In de loop van de weken, maanden merk ik dat de aandacht die ik aan mijn uiterlijk geef, leidt tot een nog intensievere zoektocht naar wat mij innerlijk kracht geeft. Daar ben ik al jarenlang mee bezig, het bracht mij onder meer bij de dominicanen. Het bracht mij bij woorden die heil brengen zoals bijvoorbeeld de verzen in psalm 139 (Abdijboek):
Uw schepping ben ik in hart en nieren,
Gij hebt mij geweven in de schoot van mijn moeder
En
Gij zijt voor mij en Gij zijt achter mij,
Gij hebt uw hand op mij gelegd
In de vieringen, in mijn stiltehoekje thuis, in mijn leven gaat het ten diepste om de zoektocht die niets met uiterlijk te maken heeft, maar alles met datgene waar het echt om gaat in het leven: de liefde die ik voel voor de ander en voor mijzelf, het ervaren van de liefde van de ander, van de Eeuwige voor mijzelf.
Naast deze mooie en grote woorden is er ook ruimte voor gestumper, voor fouten en vergissingen.
Godzijdank.
Marja Kruithof o.p
