Een blijde boodschap is zo moeilijk hoorbaar als je zelf niet goed in je vel zit, als je bitter geworden bent of sceptisch.’
Patrick Lens o.p.
Als christen staan we in een geloofstraditie. Misschien is het in onze tijd allemaal minder duidelijk, maar er is wel een openheid als je in de traditie staat. Toch bestaat het risico dat we op Jezus gaan projecteren, hem op onze eigen wijze zouden “invullen”. Een menselijker Jezus kan ons ook uit het oog doen verliezen dat Hij iets te zeggen heeft, en niet altijd wat wij denken. Ook wij kunnen gemakkelijk vergeten wie Jezus is en wat Hij voor ons wil zijn, en een menselijk woord dat ons beter uitkomt in de plaats stellen van het Woord van God dat ons uitdaagt.
Wat was precies zo ergernisgevend aan Jezus’ spreken? Dat hij sterke taal sprak, heel kritisch was? Wat zou hij dan volgens ons gezegd hebben? Dan begint het invullen: we hebben voorgebakken ideeën hoe Jezus zou moeten zijn.
Wat maakte het zo moeilijk voor de Nazareners om naar Jezus te luisteren? In het evangelie van Lucas wordt misschien wel een tipje van de sluier opgelicht: Jezus bracht een uitermate blijde boodschap, vervuld van hoop. Net dat maakte zulke agressieve reacties los. En toch waren de mensen in Nazareth geen religieuze fundamentalisten. Dat bestond toen nog niet.
Een blijde boodschap is zo moeilijk hoorbaar als je zelf niet goed in je vel zit, als je bitter geworden bent of sceptisch. Als het leven te zwaar is geworden, te bedreigend, te pijnlijk. Dan komen bepaalde worden, bv. net over de blijde boodschap, te goedkoop over. Jij hebt gemakkelijk praten!
*
Deel uit een overweging van de Belgische dominicaan Patrick Lens o.p. op de website www.preekvandeweek.nl
