nze niet aflatende aandacht voor de coronacrisis vormt een excuus om voorbij te kunnen gaan aan problemen waar we geen raad mee weten, stelt Erik Borgman op website de Bezieling. 'Dit wordt een bittere tekst.’
Erik Borgman o.p.
Dit weekend gingen de cafés en bars weer open. Tot mijn verbijstering vult journaal na journaal zich met mensen die daar iets van vinden. Jongeren die daar blij mee zijn, horecaondernemers die klagen dat hun personeel een andere baan heeft gevonden tijdens de coronacrisis en niet terugkomen, waardoor ze niet zo vaak en zo lang open kunnen als ze willen. We worden gewaarschuwd niet al te veel uit ons dak gegaan met alcohol en drugs, want we zijn het niet meer gewend en misschien raken we wel overprikkeld.
Ik ben verbijsterd. Lang dacht ik dat we wij ons zozeer op de details van de COVID-19-pandemie stortten, omdat wij op het ziekelijke af gefixeerd zijn op onze angsten en zorgen. Inmiddels geloof ik dat wij vooral blij zijn een reden te hebben om niet te hoeven nadenken over wat er verder nog aan de hand is en waar we geen weg mee weten.
Lees hier de hele tekst.
De foto in de bovenbalk is het beginbeeld van een documentaire over de grenzen van Europa (te zien via de website van Trouw).
