oe raakt deze tijd de zielen van mensen? Leden van de predikorde zoeken naar woorden. Lekendominicaan Anneke Grunder zocht contact met een dementerende vriendin, afgeschermd door glas.
Anneke Grunder o.p.
Ik ga op bezoek bij vriendin Maaike. Ze heeft de ziekte van Parkinson en woont in een woonvorm voor ouderen met dementie. Ze kan haar gedachten moeilijk ordenen en woorden vinden is een probleem, laat staan samenhangende zinnen maken.
Nu de maatregelen zijn aangescherpt wordt bezoek ontvangen in een speciale kamer. Ik kom er van buiten binnen, Maaike binnendoor. Een glazen wand scheidt de kamer over de hele breedte in tweeën.
Maaike is onrustig. Ze probeert me wat te vertellen, ik versta haar onsamenhangende zinnen nauwelijks. Ik schuif tot aan het glas, maar kan niet raden wat ze bedoelt. Ze loopt naar me toe, maar stuit op de grens van de glazen wand. Ze gaat weer zitten.
We proberen het opnieuw. Het gesprek lukt niet echt. Ze staat weer op en loopt naar me toe. Tot drie keer toe stoot ze haar hoofd tegen het glas. Het gaat me door merg en been. Zo dichtbij en zo onbereikbaar voor elkaar.
Langzaam verstillen we: een stilte die spreekt van een nabijheid die weidser is dan wijzelf.
Ik bespreek de situatie met haar verantwoordelijk verpleegkundige. Het resultaat is dat we haar als naasten vanwege haar grenzen op haar kamer mogen bezoeken, in de veilige sfeer van haar eigen plek.
Een week later zoek ik haar daar op. Ze is wat onrustig, drentelt heen en weer, maar na een paar minuten gaat ze zitten. Ik zit op twee meter afstand van haar. Ze begint te praten, in flarden. Soms denk ik iets te begrijpen en spreek dat uit: dan licht ze op en bevestigt dat. Zo praten we samen.
Langzaam verstillen we: een stilte die spreekt van een nabijheid die weidser is dan wijzelf. Ik denk aan de uitspraak van Jezus: waar twee of drie in mijn naam bijeenzijn…
Uit die stilte klinkt het opeens, in het vertrouwde Twents: ‘Leeverd’. (lieverd) In alle warrigheid voelt ze de kern van ons bestaan nog steeds feilloos aan. Ik voel tranen opkomen en antwoord: jij bent ook lief!
Op twee meter afstand, in gebrekkige woorden, elkaar zo nabij.
Foto: Pixabay.
*
In deze serie verscheen al:
‘Om het heil der zielen’ van Ineke van Cuijk o.p.
Thomas’ remedies tegen verdriet van broeder Augustinus Aerssens o.p.
‘De ziel moet altijd op een kier’ van Joke Schalkenraad o.p.
Zien, stilstaan en delen bij Maria in Oele van Marie-José Dusseldorp o.p.
Covido ergo zoom, van Evert van den Berg o.p.
We zijn zielig noch heilig van Marianne Merkx o.p.
Haast u mij te helpen van Roy Clermons o.p.
‘Discussiëren we over gedrag of praten we over liefde?’ van Karin Bornhijm o.p.
