an Driekoningen 2021 tot 2022 wordt de 800e sterfdag van Dominicus gevierd. Sober, vanwege corona. Magister Gerard Timoner: 'Europa is missiegebied’.
Dit interview door Victoria Cardiel is gemaakt voor de Spaanstalige katholieke website Alfa & Omega en stond vertaald op de website van de Orde der Predikers.
Gerard Timoner o.p.
Dit jaar viert de Orde der Predikers de 800e verjaardag van de dood van Dominicus. De viering loopt van Driekoningen 2021 tot 2022. Magister Gerard Francisco Timoner o.p. hoopt dat de viering een evangeliserende impuls geeft.
Het thema van de jubileumviering is ‘Aan tafel met Dominicus’. Waarom?
‘De titel is geïnspireerd op een schilderij uit de parochiekerk van de Mascarella in Bologna. Op dat paneel werd Dominicus kort na zijn heiligverklaring voor het eerst geportretteerd.
We vieren Dominicus niet als een heilige die geïsoleerd op een voetstuk staat, maar als iemand die aan tafel geniet van het gezelschap van zijn broeders, de gedeelde roeping om het Woord van God te verkondigen en van Gods geschenk van eten en drinken. Het jubileumjaar nodigt ons uit om ons af te vragen wat het voor ons betekent om met Dominicus aan tafel te zitten.’
Het paneel dat kort na de heiligverklaring in 1234 is gemaakt in Bologna, waar Dominicus op 6 augustus 1221 stierf..
‘De missie van de Orde is om te helpen bouwen aan de gemeenschap van de Kerk, het Lichaam van Christus. Franciscus en Dominicus deden dat in de 13e eeuw, toen de Kerk dringend behoefte had aan een nieuwe evangelisatie. Wij zijn slechts helpers, de belangrijkste bouwer is de drie-ene God, die model en bron van gemeenschap is.’
‘Onze missie en gemeenschap bepalen ons: we zijn broeder-predikers. Eerlijk gezegd verzwakken onze onderlinge verschillen soms de gemeenschap, maar ze kunnen ook deel zijn van onze profetische dienst aan kerk en samenleving: het is mogelijk om verschillend te zijn en toch broeders en zusters te zijn; het is mogelijk om van mening te verschillen zonder de gemeenschap te verbreken.’
Hoe wordt het jubileum gevierd?
‘Met eenvoud en stilte als een uiting van de liefde en zorg van de Heer voor Dominicus en voor de dominicaanse familie, die al meer dan achthonderd jaar bestaat. Het bestuur heeft het aantal geplande evenementen tot een minimum beperkt. De kunsttentoonstelling en de bedevaart (zie https://dominicus800.op.org/pellegrinaggio/) zijn geannuleerd, maar alle belangrijke eucharistievieringen gaan door, met inachtneming van de gezondheidsbeperkingen.’
'De andere pandemie van deze tijd is die van nepnieuws en leugens'
Waarom is Dominicus vandaag nog relevant?
‘Onze Orde heeft een essentiële intellectuele missie, namelijk het prediken van de Veritas, waarheid. Dat is een tegengif voor een andere verderfelijke pandemie in onze samenleving: die van nepnieuws en halve waarheden, die in feite halve leugens zijn. Als we het evangelie willen verkondigen in onze geseculariseerde wereld, dan moeten we ons onder de mensen begeven. Dat betekent dat we ook bereid moeten zijn om taalkundige, culturele en zelfs ideologische grenzen te overschrijden om het Woord van God te verspreiden.’
Hoe doorstaat u de pandemie?
‘De quarantaineverplichting en de lockdowns betekenen voor velen wanhoop en eenzaamheid. De maatregelen moeten om ethische en wetenschappelijke redenen worden gerespecteerd, maar ze lijken in tegenspraak met ons pastorale instinct om onder de mensen te zijn. Er is geen vervanging voor menselijke aanwezigheid, toch hebben we andere manieren gevonden mensen nabij te zijn. Tijden van crisis stimuleren creativiteit. In 1629, tijdens de pest in Italië, maakte broeder Timoteo Ricci de rozenkrans, in het klooster van Bologna. Veel broeders hebben Bijbelse en theologische reflecties geschreven over de verschillende facetten van de pandemie.’
Hoe kan het geloof nieuw leven worden ingeblazen in een Europa dat steeds minder gelovig wordt?
‘De Kerk wordt in Europa wel gezien als oud en vermoeid, dat moedigt jonge mensen niet aan om meer te weten te komen van het leven en de geschiedenis van het katholicisme. In 2019 ontmoette ik een jonge Europese broeder die enthousiast het verhaal van zijn roeping met mij deelde. Zijn ouders, hoewel katholiek, hadden hem niet laten dopen. Maar toen hij opgroeide, ontdekte hij in de kerk de zin van het leven. Hij leerde over geloof en wilde uiteindelijk gedoopt worden.’
‘Terwijl ik naar zijn roepingsverhaal luisterde vroeg ik me af: hoeveel jonge mensen zijn er zoals hij? Misschien verlaten jonge mensen de kerk niet, omdat ze er nog nooit binnen zijn geweest. Dat er maar weinig jonge mensen in de kerk zijn, komt waarschijnlijk omdat hun ouders hen niet hebben meegenomen. Op een bepaalde manier is Europa een missiegebied. Daarom roept paus Franciscus ons op om onze roeping als leerlingen met een missie te herontdekken.’
