at als wij aanstaande vluchtelingen zijn?
door Arjan Broers
(…) De werkelijkheid is geen verzameling objecten waar ik betekenis aan geef. Integendeel: de werkelijkheid is al betekenisvol en ik ben er altijd deel van, want ik leef! Ik ben er deel van én ik kan me ertoe verhouden: studerend, genietend, vrezend, balend, strelend, zoekend, woedend en me vervelend.
En de werkelijkheid verhoudt zich tot mij: ze toont zich, ontbloot of verschuilt zich. Ze stelt me voor raadsels, verwondt en verrukt mij. Ik ben er in voortdurende relatie mee.
De grote middeleeuwse dominicaan Thomas van Aquino zei het zo: Esse est Deus. Het zijnde is God. De werkelijkheid is God. En dat zei hij niet uit kinderlijke naïviteit, maar na grondige studie én vanuit een diep geloof in de God die we niet kunnen kennen, maar die wel liefde is.
Stel nou dat we op reis gaan – op reis zijn – met deze waarheid in onze zintuigen: we zijn in relatie met de werkelijkheid, die we tot in onze vezels kennen en die ook altijd een raadsel is. De toekomst is dreigend én vol van verwachting.
En: er is liefde aan het werk.
Wat gebeurt er als je zo gaat luisteren en kijken, over je mondkapje heen?
De wereld wordt er een sacrale ruimte van – en jij zelf ook.
Daarmee bedoel ik niet dat alles goed is of vrij van pijn of zondigheid of geklungel of dood. Ik bedoel wel dat de wereld vol betekenis is. Dat niets of niemand ‘alleen maar’ is, of ‘alleen goed voor’. Alles wat leeft kleurt de werkelijkheid. In religieuze taal: alles wat leeft looft God, alleen al door te bestaan.
*
Uit de toespraak van theoloog Arjan Broers in de Dominicus Amsterdam op 6 december 2020. Lees hier de hele tekst of beluister het hier.
