oe raakt deze tijd de zielen van mensen? Leden van de predikorde zoeken naar woorden. Lekendominicaan Marie-José Dusseldorp stond stil bij een Mariabeeldje in een bos. 'Zo werkte het ook in de tijd van de Man uit Nazareth.’
Marie-José Dusseldorp bij haar recente professie.
Het is een gewone vrijdagmiddag in coronatijd en samen met een vriendin wandel ik in een mij onbekend bos, bij Oele, ten zuidwesten van Hengelo (O).
Over een bruggetje gelopen zien we een Mariabeeldje in de nis van een boom. We staan erbij stil, zo bijzonder, geraakt ook, wat heeft iemand ertoe bewogen hier dat beeldje neer te zetten? Er staan ook kleine dingetjes bij en een bloem. Het wordt dus bijgehouden. We mijmeren wat, in stilte, die rust hier!
Er komt een joggende mijnheer langsgelopen, hij keert op zijn schreden terug. ‘Willen jullie het verhaal hierbij horen?’, vraagt hij. En vertelt dat hier, rustig zittend op een afgebroken tak van deze boom, een echtpaar een verschijning heeft gehad. Allebei. Ze weten niet wat, maar het voelde zo bijzonder dat ze hier dit Mariabeeldje plaatsten. Maria in het bos bij Oele, waar mensen in verwondering stilstaan. Hier is de Levende aanwezig.
De mijnheer loopt door en keert weer terug. Schoorvoetend vertelt hij nog een verhaal: terwijl hij hier een keer zat te mijmeren, kwam er iemand aan die zielenpijn had om zijn overleden vrouw. Hij werd geraakt door Maria hier. De man herkende dat, zijn zoon was enkele jaren ervoor overleden. Zittend op diezelfde afgebroken tak deelden de twee hun lief en leed, zoals hij nu ook met ons doet.
Dan wijst hij ons op de boom. ‘Kijk eens omhoog’, zegt hij, ‘zie je hoe beschadigd hij is? Maar hij groeit wel door!’
Hij heeft nog een derde verhaal voor ons. Hij wijst ons op de achterkant van de boom, waar een heel klein kruisje te zien is. Hij bracht het mee toen hij in Bethlehem was geweest. Nee, hij is niet gelovig, maar hij wilde ook graag deze plek markeren, dat doet hem goed.
Zo staan we een tijdje bij elkaar, op anderhalve meter, op deze voor allerlei mensen heilige plek. Dan gaat hij er met een sprint vandoor, verder op zijn rondje, op zijn levensweg.
Wat is het toch belangrijk dat er momenten en plekken zijn om dát waar de ziel vol van is te delen.
Zo werkte het in de tijd dat de Man uit Nazareth rondtrok, mensen aansprak, hen bezielde. Zo werkt het nu, op een vrijdagmiddag, waar mensen eropuit trekken, zonder haast, gewoon stilstaan met een vreemdeling die voorbij gaat.
En wij? Wat gebeurde er hier, zojuist? Zien is één, stilstaan is twee, delen is drie. Volgens mij draaide het daarom in deze ontmoeting. De man voelde zich veilig genoeg om dit verhaal met ons te delen, dat had hij nog nooit eerder gedaan. Wij waren verstild en geraakt, door de eenvoud van de gedenkplek en het indrukwekkende verhaal erbij.
Wat is het toch belangrijk dat er momenten en plekken zijn om dát waar de ziel vol van is te delen. En een boom die knoerten van takken verliest, leeft! En hoe! De afgebroken tak is een rustplaats voor lichaam en ziel, daar in het herfstbos bij Oele.
Overigens blijkt dit plekje ook op Google Maps te staan: Maria van Lourdes aan het Oelerschoolpad. Tot heil van de zielen!
*
In deze serie verscheen al:
‘Om het heil der zielen’ van Ineke van Cuijk o.p.
Thomas’ remedies tegen verdriet van Augustinus Aerssens o.p.
‘De ziel moet altijd op een kier’ van Joke Schakenraad o.p.
