Naar een profetische verbeelding

Erik Borgman o.p.

Meer dan ooit denk ik met paus Franciscus dat contemplatie de enige weg vooruit wijst. Wij moeten opnieuw leren horen wat ervan ons gevraagd wordt en daarvoor moeten wij tal van vormen van verdoving en verblinding zien te doorbeken. Ik beschouw dit als een taak van de kerk en de theologie. Ik neem mij met enige nadrukkelijkheid voor mij de komende periode toe te wijden aan deze taak.

Om te beginnen persoonlijk. Het persoonlijke – hetgeen dus iets anders is dan het individuele! – is altijd weer het begin. Maar vervolgens en van daaruit cultureel en maatschappelijk. Want dat maakt ons tot mensen: dat wij mede vormgegeven worden door en mede vormgeven aan een cultuur die invloed heeft op de samenhang en de onderlinge wisselwerking van de dingen.

Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw bepleit de Amerikaanse exegeet Walter Brueggemann een revitalisering van de profetische verbeelding. Dat wil zeggen: op basis van de levende traditie die getuigd van een bevrijdende God (1) in aanraking met de pijn van de wereld (2) steeds opnieuw een ervaring van actieve hoop geboren laten worden (3), die in een confrontatie tussen generaties en culturen (4) een lange adem geeft om weerstand te bieden aan de dominante denk- en leefvormen (5).

Ik zal al mijn activiteiten toetsen aan de vraag in hoeverre ze hieraan bijdragen.

Hoogleraar theologie en lekendominicaan Erik Borgman in zijn column op www.debezieling.nl