Zolang ik mijn ziel niet hinder om met liefde in het leven te staan, heeft deze ook genoeg bewegingsvrijheid in kleine ruimtes of beperkingen.’
Josephina Burger o.p.
De begrenzing van ruimte en bewegingsvrijheid naar buiten toe voelde niet direct beperkend. Gebed en gedachten zijn grensoverschrijdend en zo is ook het internet. (…)
Zolang ik mijn ziel niet hinder om met liefde in het leven te staan, heeft deze ook genoeg bewegingsvrijheid in kleine ruimtes of beperkingen. Eerlijk gezegd vind ik het heerlijk als het me lukt om binnen de gestelde grenzen creatief en grensoverschrijdend bezig te zijn. Zo is was het bijvoorbeeld rustgevend om mijn kamer verder te veranderen tot een oase, waar innerlijk en uiterlijk meer op elkaar zijn afgestemd. (…)
Binnenshuis waren er voor de onderlinge communicatie verschillende belcirkels opgericht met twee-dagelijkse contactmomenten voor elke zuster en broeder. Vooral toen er in korte tijd drie zusters en een pater aan het coronavirus overleden, onwerkelijk en op afstand, gaven de belcirkels een mogelijkheid om dit te delen. (…)
Ik heb ervan genoten om ook anderen voor mijn ziel te laten zorgen. Zo werd er op corona-afstand fantastisch voor ons gezorgd. En er werd van alle kanten met ons meegeleefd. De actie vanuit de dominicaanse website voor een ketting van medeleven en gebed in de vorm van kaarten, werd samen met het nieuws over de andere getroffen kloosters overgenomen door de kranten, radio en TV.
En het resultaat was werkelijk hartverwarmend! Zo gauw de kamerquarantaine werd opgeheven, zijn we hier creatief mee aan de slag gegaan. Zo werd het Pinksterfeest in deze bizarre tijd, met de prachtige collages in onze kapel, een feest van gemeenschap, verbondenheid over de grenzen heen en van dankbaarheid.
*
Uit de bijdrage van Josephina Burger, dominicanes van Voorschoten, aan de brievenserie ‘Zorgen voor de Ziel’ van het Leerhuis Spiritualiteit. Lees hier de hele brief.
