ans Hamers is sinds begin 2018 pastoraal werker in Nijmegen. Een paar maanden voor zijn benoeming deed hij professie als lekendominicaan. Een vraaggesprek uit de lokale wijkkrant.
Geschreven door Marjon Spoorenberg voor de wijkkrant van Nijmegen-Oost. De foto is van Marc van Kempen. Geplaatst met toestemming. De tekst is iets ingekort.
Hans Hamers (1959) komt uit een gezin van vier kinderen en is geboren in Nijmegen, waar hij psychologie en filosofie studeerde.
‘Het werk van Han Fortmann inspireerde mij en toen wist ik wat ik wilde worden: cultuur- en godsdienstpsycholoog. Om er vervolgens al snel achter te komen dat hier geen droog brood mee te verdienen viel. Ik koos toen voor de nieuwe afstudeerrichting cognitiewetenschap (nu: kunstmatige intelligentie) en ben hierin als psycholoog afgestudeerd. Ik ging werken in de ICT sector bij grote bedrijven en later als managementondersteuner bij het Radboudziekenhuis.
Ik kwam nog maar zelden in de kerk. Het werk dat ik deed beviel me helemaal niet meer. Moest ik op deze manier doorwerken tot aan mijn pensioen? Ik heb het roer omgegooid en ging theologie studeren en de opleiding tot geestelijk verzorger volgen.
Vijf jaar werkte ik als geestelijk verzorger bij het Radboudziekenhuis. Daarna deed ik vrijwilligerswerk bij de Effata-Dominicuskerk en kreeg pastoraal werkster Annemie Herinx me in het vizier als mogelijke opvolger na haar pensioen.’
‘Ik ben hartelijk ontvangen in de parochie. De Effata-Dominicuskerk valt onder de overkoepelende Heilige Stefanusparochie. Overleggen met de verschillende kerken is niet altijd gemakkelijk. We hebben nog te weinig gewerkt aan eenheid, de verscheidenheid is gebleven.’
Hans is ook voorganger in liturgievieringen en verzorgt uitvaarten. Dat laatste vindt hij mooi om te doen. ‘Afscheid nemen van een dierbare is een verdrietig moment maar het is als pastor heel kostbaar om mensen op zulke momenten nabij te mogen zijn.’
In oktober 2017 werd Hans lid van de lekendominicanen. Zij leven niet in een klooster maar staan midden in de maatschappij en geven hun religieuze inspiratie vorm in hun dagelijks leven en werk.
Hans: ‘Dit sluit aan bij waar de Effata-Dominicuskerk voor staat: Effata betekent ’Ga Open’. Bij de Effata-Dominicuskerk kun je op verschillende manieren met het geloof bezig zijn, zo zijn er geloofsgesprekgroepen, kun je je je opgeven voor bibliodrama en iconen schilderen. Daarnaast organiseren we ook stiltewandelingen. We staan zo midden in de samenleving en als je je niet zo thuis voelt in de kerkdienst kun je zo toch uiting geven aan je geloof.’
De kerken lopen leeg en met name de katholieke kerk ligt onder vuur door de vele misbruikschandalen. Hoe kun je dan als pastor overeind blijven? Hans: ‘Er zijn diepe wonden geslagen. Ondanks dat mensen de kerk als instituut afwijzen blijven ze toch zoeken naar zin, naar antwoorden op de grote vragen van het leven.’
‘Als psycholoog ben je bezig met individuele problemen, gericht op gedragsverandering. Als pastor ben je bezig met algemene levensvragen: waartoe zijn we hier op aarde? Mensen stellen vragen, zijn zoekende, worstelen met het leven. Dat is wat me boeit als pastor, de diepere laag van mensen aanboren, woorden geven die soms zo moeilijk te zeggen zijn.’
Hans vat het gesprek samen: ‘Ik wil een nieuwe vorm van kerk zijn ontwikkelen, een kerkgemeenschap zijn die gezien wordt in de buurt. Het is geen baan van negen tot vijf, je bent er altijd mee bezig. Mensen spreken je aan, hebben verwachtingen van jou. Ik vind dit werk geweldig, het is mijn leven.’
