aizé in de Franse Bourgogne blijft elke zomerse week 2000 tot 4000 mensen trekken uit heel Europa en daarbuiten. Voor Jan van Duijnhoven o.p. blijft het een verfrissende bron.
door Jan van Duijnhoven o.p.
In de bus naar Taizé ontdekte ik dat mijn weekje Taizé samenviel met de Tour de France die deze week op donderdag en vrijdag voor de eerste keer in al die jaren Lourdes aandeed. Hoe pelgrimage en sport elkaar de hand reiken. Hoe de Tour de France drie weken lang Europa in de ban houdt. Hoe Taizé iedere week opnieuw en dat een hele zomer 2.000 tot 4.000 jongeren trekt. Op de een of andere manier raken ze elkaar. Een sportieve pelgrimage en een verfrissende verdieping.
De week zelf was voor mij ook heel ontspannend en tegelijk ook heel verdiepend.
Dit jaar was ik in een Duitse gespreksgroep. Met een open hart was het een rijkdom om elkaar te ontmoeten en met elkaar te delen. De kracht van de ontmoeting.
Taizé is voor mij ook altijd een plek waar ik buitenlandse dominicanen ontmoet. Twee Polen een uit St. Petersburg en een uit Kazachstan die met kleine groepen waren gekomen. Ook zei een jongere mij: ‘Het is goed om een dominicaan in habijt te zien. Ik ben novice geweest.’ Ook een lekendominicaan uit Rennes heb ik ontmoet.
De week zelf was niet zo druk, met 3.000 jongeren bleef het rustig in de kerk.
Ook is er in de kerk van de Verzoening een heel nieuwe wand achter het altaar in aanbouw. Alle kleuren zijn aanwezig met een lichtje, het wit ontbreekt maar het altaar gehuld in wit laat het fundament van ons geloof zien.
Wat mij het meest bijblijft zijn de persoonlijke gesprekken die soms zeer intens zijn om licht te vinden in iemands leven. Het is alleen maar een aanmoediging om nog meer tijd te nemen voor gebed.
In zo´n Taizé-week gebeurt er altijd wel iets bijzonders. In het vrijdagavondgebed rond het kruis om 0.30uur wilde ik teruggaan naar mijn slaapbarak, maar de crêche, waar de biechtvaders zich voorbereiden en waar mijn sandalen stonden was al afgesloten. Dus geen andere oplossing dan op blote voeten naar mijn barak.
Ik voelde mij als de jonge Franse Joseph die ook in Taizé op blote voeten rondliep en als Dominicus ook vaak op blote voeten zal zijn rondgelopen. Het doet je op een andere manier slapen. Met brandende voeten!
Goed Taizé blijft een verfrissende bron tot in je voeten.
