ind juni neemt de oude communiteit van Rotterdam afscheid van hun plek in het hart van de stad. Vijf dominicanen kijken terug naar hun tijd in 'deze stad Gods’ en zien welke uitdagingen er voor hun opvolgers liggen. Aflevering 4: Jan van Duijnhoven o.p.
Dominicanen Ben Vocking, Martin Vijverberg, Leo de Jong, Jan Vijverberg en Jan van Duijnhoven vormen de communiteit die eind juni wordt opgeheven, om plaats te maken voor een nieuwe communiteit in augustus. Wat hebben zij gedaan als predikers in het hart van Rotterdam? Hoe hebben zij de stad zien ontwikkelen? En wat wensen ze hun opvolgers toe? Jan van Duijnhoven blijft als jongste van de oude communiteit in Rotterdam wonen en zal deel worden van de nieuwe communiteit.
Jan van Duijnhoven o.p. Foto Ramon Mangold
Hoe trof ik Rotterdam aan? In augustus 1984 kwam ik vanuit Tiel in Rotterdam. Er waren destijds mooie vieringen op het Steiger – alle generaties waren vertegenwoordigd. Ik kwam zeer regelmatig in de Oecumenische Studenten Gemeente Rotterdam (OSR), waar Ben Vredebregt actief was.
Het jongerenkoor van het Steiger ging langzaam ter ziele. De internationale mis met de migrantenparochies op Pinksteren was een feest! Er was nog niet veel contact tussen de parochies en de kubuswoningen werden gebouwd. Ik dacht wel eens – ik stond in de aanbouw – hier zou ik wel willen wonen als ik onder studenten mocht werken.
Wat heb ik hier gedaan? Eerst was ik student-prediker. Heb veel opgetrokken met buitenlandse studenten, kreeg steeds meer contact met de zusters van Moeder Teresa, met de armen en met de Pauluskerk. Op Het Steiger deed ik woord- en communievieringen en Taizé op de woensdag.
Het broodpastoraat is hier ontstaan en de Rotterdamse Straatkrant.
Vanaf ’88 werkte ik halftime op het Steiger en in de Pauluskerk. Straatpastoraat op Perron Nul en in de Pauluskerk. Ik raakte steeds meer betrokken bij de ‘soupkitchen’ van de zusters van Moeder Teresa.
Het broodpastoraat is ontstaan, ik kreeg veel brood. Vanuit de Stichting Straatpastoraat is de Rotterdamse Straatkrant opgericht, mijn geesteskindje, op Koninginnedag 1995. In de Pauluskerk is ook het Kerkcafé begonnen voor door de week, van 12.00 tot 13.00 uur rondom Bijbel en krant. Ook het wekelijkse Taizé-gebed op de woensdagavond was mij heel dierbaar.
Van 1997 tot 2005 werkte en woonde ik in Venlo en van 2005 tot 2009 halftijds in Utrecht. Het contact met Rotterdam is altijd gebleven.
Bij de Rotterdamse Madonna van Gérard Héman (1914-1992), in de Mariakapel van Het Steiger. Foto Ramon Mangold.
Vanaf 2009 mocht ik als gewijde prediker veel voorgaan in de kathedraal en in de Eendrachtskapel. Daarna was ik assistent-priester van het pastorale team in verschillende andere parochies aan de Rechter Maasoever. Elke eerste zondag van de maand ben ik bij de Engelssprekende parochie in Schiedam. Ook bij de zusters van Moeder Teresa mag ik veel voorgaan en ben ik geestelijk begeleider van de Lay Missionaries of Charity in Rotterdam en Amsterdam.
Het contact met de armen is gebleven en ook het wekelijkse Taizé-gebed op vrijdag heb ik opnieuw opgestart. Als laatste vrucht bezoek ik op maandag- en woensdagavond de soepbus van Het Leger des Heils bij de bibliotheek. Af en toe krijg ik steun van internationale studenten!
Ik ben ervan overtuigd dat contact met de armen ons houdt bij een sobere levensstijl.
Hoe heb ik de stad zien veranderen en wat is de grootste uitdaging voor ons, predikers? De migrantenparochies zijn sterker geworden. De Kaapverdianen, Kroaten en Polen hebben intussen eigen parochies en een sterke aanwezigheid. De aanwezigheid van migranten in Nederlandse parochies wordt ook steeds meer zichtbaar in de kathedraal, de Lambertusparochie. De aanwezigheid van de islam is zeer zichtbaar in de stad.
En ook de economie trekt zich zeer aan. De Markthal is een icoon. En de Erasmusbrug en het nieuwe Rotterdam CS laten het nieuwe Rotterdam zien en voelen.
De grootste uitdagingen lijken mij het gesprek en de dialoog met de islam en om vanuit het geloof de brug te slaan naar het moderne leven. Ik ben ervan overtuigd dat contact met de armen ons houdt bij een sobere levensstijl. En het gebed en de eucharistie zijn misschien wel het meest wezenlijk en het meest broodnodig.
Mij lijkt een internationale communiteit het meest passend in een internationale stad. Het contact met de jongeren, jonge gezinnen en studenten mogen we niet verliezen, want dat is hartverwarmend. Ook de sociale media geven veel nieuwe kansen om contact te houden.
De internationale dominicaanse theologie gaat mij zeer aan het hart, net als de de Dominicuslezing en de Spiritualiteitslezing die we jaarlijks organiseren. En tenslotte ben ik gehecht aan Taizé, Rome en de Wereldjongerendagen, die ons veel nieuwe roepingen schenken.
Jan van Duijnhoven o.p.
*
Het afscheid van de broeders is op zondag 24 juni in de kerk van Het Steiger, in en na de vesperviering van 15.30 uur. Lees meer.
Eerder verscheen:
Deze stad Gods (1): Ben Vocking o.p.
Deze stad Gods (2): Jan Vijverberg o.p.
Deze stad Gods (3): Leo de Jong o.p.
Jan van Duijnhoven op het plein voor kerk en communiteit, het Hang in Rotterdam. Foto Ramon Mangold.
Foto Arjan Broers
