eel mensen denken dat celibatair leven niet gezond is. Maar is een seksloos leven een lusteloos leven of zijn er nuances? Een artikel van zr. Holkje van der Veer uit het tijdschrift Open Deur.
Verschenen in het laatste nummer van het tijdschrift Open Deur.
Twintig jaar geleden deed ik mijn eerste professie, waardoor ik als zuster lid werd van een Dominicaanse congregatie. Als je professie doet, spreek je in het openbaar uit dat je wilt leven volgens drie geloftes: gehoorzaamheid, armoede en kuisheid. Het zijn richtingwijzers die helpen zo radicaal mogelijk in navolging van Jezus te leven.
Ik ontving een zilveren trouwring die na drie jaar, bij de eeuwige professie, vervangen werd door een gouden. Het dragen van deze ring drukt mijn verlangen uit om op een exclusieve manier mijn leven met God en met mijn medezusters te delen. Met mijn medezusters en -broeders deel ik het verlangen om op een wat mystieke wijze mijn zoektocht naar God, naar de bron van mijn geloof, vorm te geven.
Vragen
Tijdens de vele rondleidingen die ik in het klooster van Zwolle gaf, merkte ik dat jongeren vaak nieuwsgierig waren naar de alledaagse praktijk van het kloosterleven. Ze vroegen wie de baas in huis was en hoe wij ons geld verdienden. Na enige aarzeling werd er vaak ook gevraagd naar mijn seksleven. Bijvoorbeeld: 'Klopt het dat kloosterlingen niet aan seks doen?’
De eerste jaren vond ik zulke vragen wel érg persoonlijk. Ik begon vaak wat te lachen en zocht onhandig naar antwoorden. In de loop van de jaren werd ik brutaler. Ik zei: ik heb inderdaad geen intieme relatie met iemand waarin seks waardoor je kinderen kunt krijgen of in een vorm die je onder andere in pornofilms tegen kunt komen, een rol speelt.
Maar dat betekent niet dat ik geen vrienden en vriendinnen heb. Mijn kloosterleven is een persoonlijke roeping. Ik wil mezelf vrijmaken om mijn leven zoveel mogelijk met God te verbinden. Zo krijgt wat ik heel belangrijk vind de ruimte.
Goede vriendschappen zijn voor mij belangrijk. Momenten van intimiteit waarin ik deelgenoot word van gedachten en gevoelens van een ander, of waar ik mijn eigen zielenroerselen in kwijt kan, zijn onmisbaar. Maar deze vriendschappen kennen voor mij ook een duidelijke grens.
Niet volwaardig?
Voor de meesten was dit antwoord voldoende, maar soms ontstond er een sfeer van ongeloof, het leek wel verzet. Iemand zei: ’Dat is toch niet gezond? Je doet jezelf tekort, je komt toch pas echt tot ontwikkeling als je ook seks hebt. Seks is het mooiste wat het leven te bieden heeft.’
Dan was ik op mijn beurt verbaasd. 'Wat een oordeel schuilt er in deze woorden! Moet een mens seks hebben om psychisch volwaardig en op een gezonde manier te leven? In onze wereld zijn er al eeuwenlang mensen gewild en ongewild vrijgezel of maagd gebleven.’ Dat zette mijn gesprekspartners aan het denken.
Natuurlijk, seksuele energie is belangrijk. Het is de erotiek die wakker geschud kan worden door een blik in iemands ogen, een ontroering in muziek, het genieten van een maaltijd. Het helpt ontspannen en brengt mij terug bij wie ik ten diepste ben.
Voor mij betekent dit: een mens met een lichaam en een geest, die gewild, gekoesterd en geliefd wordt. Een mens die weet dat ze in verbinding leeft met God, de schepper en de dragende kracht van al wat leeft en beweegt. Een mens die in verbinding leeft met haar medezusters en medebroeders en met vele anderen, familieleden en vrienden overal ter wereld.
Holkje van der Veer is dominicanes, studeerde cultureel en agogisch werk en theologie en is redactielid van Open Deur.
