p 13 februari is in Leuven de voormalig provinciaal overste van de Vlaamse dominicanen, Domien Vaganée, overleden.
door Marcel Braekers o.p.
Adolf Domien Vaganée werd in Mechelen geboren op 4 augustus 1934. Hij was de oudste van vijf broers en volgde Grieks Latijnse humaniora aan het sint Romboutscollege te Mechelen. Hij trad in de orde in 1953, legde plechtige professie af in 1959 en werd priester gewijd in 1960. Hij volgde zijn priesteropleiding aan het dominicaanse studiehuis in Leuven en was daarna één jaar redactiesecretaris van Kultuurleven.
In 1963 ging hij psychologie studeren aan de KUL. In 1965 werd hij aangesteld tot novicemeester en in 1967 tot studentenmeester. Intussen studeerde hij verder klinische psychologie, maar kon zijn thesis niet afmaken wegens de vele andere taken die van hem werden gevraagd. Hij werd medewerker in Altox, was gedurende 24 jaar professor pastoraalpsychologie aan het CKS (’71-'95) en 30 jaar lesgever in het Schrijn (’74-’04).
Domien heeft vele jaren allerlei taken in dienst van de Vlaamse provincie opgenomen. Naast novice- en studentenmeester was hij verschillende keren provinciaal (1974-1982/ 2002-2010), prior (Antwerpen 1970-72/ Leuven 1972-74), lid van de provinciale raad en kloosterraad.
Hij preekte veel voor kloosterlingen, begeleidde vele kapittels van religieuzen en was voor veel van hen een luisterend oor. Hij werkte vele jaren mee aan de pastorale opleiding in het seminarie van Mechelen.
Terwijl hij voor ons vooral zal herinnerd worden als de man die meer dan 40 jaar in allerlei bestuursorganen van onze provincie zetelde, is hij naar de buitenwereld vooral bekend als de geestelijke begeleider, de man die vele uren geduldig luisterde naar het zoeken en worstelen van mensen. Zo eindigde hij ook zijn pastorale loopbaan als hulpaalmoezenier in de Hulpgevangenis van Leuven.
Domien was een zeer behulpzame, zorgzame medebroeder met veel gevoel voor het kwetsbare en onnoembare in mensen. Hij had veel humor en kon mensen op een prettige manier typeren of imiteren. Hij hield veel van muziek, van kunst in het algemeen en was een zeer spirituele medebroeder. Hij las veel en was een boeiende spreker.
De laatste periode merkten we allen dat het niet goed met zijn gezondheid ging, hijzelf bleef er heel gesloten over naar zijn medebroeders. Men zag hem verstillend zich terugtrekken tot hij in overleg met zijn huisarts besloot naar de palliatieve afdeling van het ziekenhuis te gaan.
Het werd een heel korte tijd en zijn dood verraste nog iedereen. Met hem verliezen we een waardevolle en lieve medebroeder, een beetje het geheugen van onze sint Rosa provincie. Om zijn vele jaren van engagement verdient hij onze diepe dankbaarheid en begeleidend gebed.
Hij overleed op 13 februari 2016 in het H.Hart-ziekenhuis te Leuven.
Het afscheid is op zaterdag 20 februari 2016 om 10.30 u. in de Sint Jozefskerk, Bogaardenstraat Leuven.
