e zot is dood, de nar, de profeet, de proleet. Vorige maandag stierf het gezicht van de Grote Beek, Marius. In zijn nalatenschap vond Roy Clermons, pastor in het psychiatrisch ziekenhuis en lekendominicaan, een kerstgedicht.
door Roy Clermons o.p.
Marius was de cliënt die door iedereen gekend werd als de vriendelijk breeduit lachende oude man, met te korte broekspijpen. Zijn vingers bruin, tegen het zwarte aan van het roken en het graaien in prullenbakken.
Grapjes makend, hoestend en proestend maakte hij zijn dagelijkse rondje over het terrein. Hij ging zijn eigen weg, onnavolgbaar zijn leven lang.
Nu is hij dood, hij wordt gemist door zowat iedereen. Door al zijn gekte heen, zijn overdreven lachen en zijn geproest, vermoedde ik altijd al een diepere laag in zijn persoonlijkheid waar niemand bij kwam.
Ik sprak zijn kinderen, zijn zoon en twee dochters. Zijn zoon zei: 'Ik heb gedichten gevonden van pa, toen ik zijn kamer aan het opruimen was. Ze zijn prachtig en goed te gebruiken tijdens zijn uitvaart.’
Nietsvermoedend las ik een paar van zijn gedichten en ik werd er door overrompeld. Poëzie van de bovenste plank. Het beeld dat ik had van hem werd letterlijk binnenstebuiten gekeerd. De zot verdween, de mysticus verscheen.
Tranen stonden in mijn ogen: Geboorte. Zelden las ik zo’n mooi kerstgedicht en het was niet het enige. Zeker wanneer ik me realiseer dat ze geschreven zijn door iemand die zijn leven lang alleen maar in kansloze situaties verkeerde. Een mens die door de pijnen van zijn leven heen steeds in het gebed kracht en troost gevonden heeft.
Een man die heel wat geschouwd heeft in zijn leven en waarvan we het nooit geweten hebben. Ik wil dit geschouwde graag doorgeven. Hij kan het niet meer.
Zalig kerstfeest!
*
Als ge weet
hoe beklemmend
angst – en – onvermogen
en hoe hulpeloos alleen ’n mens
de gevangene van zichzelf kan zijn.
Als ge daarom ook weet
wat de betekenis
van ’t gebed en ’n vertrouwvol geloof
kunnen zijn,
dan zult ge zeker wel verstaan
wat ik hier heb neergeschreven
als ’n eenvoudig kerst-getuigenis:
dat steeds weer ’n bevrijding en verlossing,
ja zelfs ’n voortdurend
uit-God-geboren-worden
als ’n levend lange gebeurtenis
ontastbaar in mijn leven
de geboorte van Gods beeld
op mijn eigen wijze gestalte te geven.
Marius
De aankondiging van de geboorte van Christus door Fra Angelico, te vinden in een cel van het voormalige dominicanenklooster te Florence.
