e toekomst, heel het leven, alles is 'genade’. Moeder aarde is 'schepping’: gegeven, te leen.
door Jan Groot
Kijk eens mee naar Hanna uit het boek Samuël. Haar naam klinkt als een klok: 'Begenadigde’, maar dat geeft haar nog geen onbezorgde of glansrijke levensloop.
Genade vinden vergt vaak ….. zoeken, verduren, uithouden, wachten… soms in een diep dal.
Ik wil van Hanna haar open handen, haar open armen afkijken: dat zielsgroot verlangen, haar openstaan naar de hemel, naar God, haar bidden, zó hartstochtelijk en expressief dat de priester Eli denkt dat ze dronken is.
En het raakt me dat ze de in onze oren dwaze en ongehoorde belofte doet haar diepste verlangen, een zoon, weer uit handen te zullen geven, terug aan God.
Hanna noemt haar zoon 'Samuël’, dat betekent: 'van God afgesmeekt’, 'losgebeden’; en ze zal hem nog weer gaan loslaten ook, teruggeven, voor de dienst in Gods heiligdom. Dat is bijzonder en dwaas grootmoedig.
Mijn overtuiging is: zo’n levensinstelling van actieve ontvankelijkheid en dwaze grootmoedigheid hebben we in onze dagen hard nodig.
De cultuur van vandaag is vaak eigenmachtig bezig; een deel van de mensheid wil alles van het leven onder controle, in regie hebben, en voor zichzelf houden, en er is zoveel denken en doen op-de-korte-termijn, met een kortzichtige blik die niet verder durft te kijken dan één, twee generaties. Denk maar aan de gevolgen van onze leefwijze voor de toekomst van onze planeet.
Hanna heet 'Begenadigde’, en zij belichaamt een diepe geloofsovertuiging: de toekomst, heel het leven, alles is 'genade’, moeder aarde is 'schepping’, gegeven, te leen.
*
Uit de overweging van Jan Groot in Zwolle op 28 en 29 oktober 2015. De hele tekst komt hier te lezen.
