Chris werd geboren op 25 februari 1929 te Utrecht. Zijn ouders waren Adrianus Gijsbertus Smoorenburg en Jacoba Cornelia Maria van den Brom. Hij had één zus.

Hij volgde in Utrecht de mulo en studeerde vervolgens aan de Analystenschool en aan de Carolina te ‘s-Gravenhage.

Na zijn noviciaat in Huissen legde hij op 18 september 1952 zijn professie af in de Orde van de dominicanen. Na drie jaar filosofie in Zwolle volgde hij de theologie in het Albertinum te Nijmegen. Op 25 juli 1958 werd hij door mgr. Bekkers tot priester gewijd.

Na afronding van zijn pastorale jaar vertrok hij op 26 augustus 1959 naar Curaçao. Hij was daar drie jaar werkzaam in de zielzorg en op het Piusjuvenaat. Gezondheidsproblemen wegens het klimaat deed Chris terugkeren naar Nederland. Op 5 november 1962 kreeg hij een benoeming als pastor in de H. Hart parochie in de Krayenhofflaan te Nijmegen.

Vanaf 19 september 1978 woonde hij in het Albertinum en werkte hij vooral op het gebied van zenmeditatie. Begin 1987 verhuisde hij naar een communiteit van de dominicanessen van Neerbosch in de Javastraat in Nijmegen, maar keerde na een korte periode en een positieve ervaring rijker weer terug in het Albertinum. Nadat besloten was tot opheffing van het Albertinum, sloot Chris zich aan bij de groep confraters die het kloosterleven wilde voortzetten. In augustus 1996 nam deze groep van negen zijn intrek in het Maria Convent te Berg en Dal. Eén termijn was hij daar prior.

Door een afnemende gezondheid moest hij najaar 2014 verhuizen naar het Berchmanianum. Hij kon zich voegen in deze nieuwe situatie en was dankbaar voor de goede verzorging.

Chris was een rijk begaafde man, die woekerde met zijn talenten. Hij was zeer gevoelig en attent op kleine dingen, vernuftig technisch begaafd en kunstzinnig. Zijn portretten, schetsen en karikaturen waren scherp en fijnzinnig. Hij bezocht vele musea en liet de meesterwerken op zich inwerken.

Hij genoot van de natuur en had kennis van zeldzame plantjes en beestjes. Hij kon zich opwinden als er ergens onverantwoord met de natuur werd omgegaan. In zijn korte militaire dienst genoot hij als tandartsassistent en wist zich veel medische kennis eigen te maken.

Chris was een gevoelig en warm mens, diep gelovig en gesierd door echtheid en eenvoud. Hij was pastoraal begaan met mensen, die hij respecteerde in hun eigenheid en hun totaliteit. Samen met een confrater probeerde hij zes jaar lang om de liturgie en de catechese wat dichter bij de mensen te brengen.

Door veranderende omstandigheden liep dat vast en Chris zag het niet meer zitten. Geïnspireerd door Johannes van het Kruis zei hij: ‘Als je merkt dat je ergens grondig een afkeer van krijgt, dan moet je er radicaal mee stoppen. Dan is er voor jou maar één uitweg, de non-discursieve methode of beeldloze meditatie’.

Chris Smoorenburg o.p.

En dat deed hij. Hier begon voor Chris stap voor stap een nieuw ideaal, een nieuw leven: de zenmeditatie, waarmee hij velen wist te bezielen. Hij stond aan de wieg gestaan van de Nijmeegse zengroep die de naam draagt van de Japanse dominicaan en zenmeester Oshida.

Chris was betrokken bij veel mensen en zeer gehecht aan zijn zus en verdere familie. Ook was hij uitstekend in staat om zijn eigen mantelzorg te organiseren. Vooral van Leon Claessen heeft hij veel hulp en steun mogen ontvangen.

Op vrijdag 10 juli ontving hij het sacrament van de ziekenzalving. Vrijdag 17 juli gaf hij zijn levensadem terug aan God.

De eucharistie bij zijn uitvaart hebben we gevierd in de H. Dominicus te Nijmegen op dinsdag 28 juli 2015, waarna hij begraven is op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat.

Moge hij leven met de verrezen Heer!

Wij zijn u dankbaar voor alle zorg en aandacht aan onze geliefde medebroeder gegeven, tijdens zijn leven en bij zijn afscheid.