oed doen. Daar heb je Jezus toch niet voor nodig?
Bedroefden troosten, zieken bezoeken, hongerigen voeden:
dat dóe je toch gewoon, daar hoef je Jezus toch niet bij te halen?
Dat is waar en niet waar.
Liefde is gewoon menselijk gezien mogelijk; en het gebeurt.
Maar die liefde is beperkt; Jezus bedoelt een liefde die verder gaat
en onze denkwereld op zijn kop zet.
Ideaal in onze samenleving is: hogerop komen, boven anderen uitstijgen;
maar tot protest van Petrus – ook ons protest – wast Hij diens voeten
– de hogere bukt voor de lagere om bij diens basis te komen
en te zorgen dat de ander fris en rechtop kan staan.
Hij heeft het over: zijn leven geven voor het leven van anderen
niet opgesloten blijven in de angst voor het eigen hachje
je nek uitsteken – geen toeschouwer blijven.
Het gaat om bevrijding van de liefde uit de engte van &wij’ tegenover &zij’,
liefde die zich niet opsluit in eigen kring, die durft te wagen, grenzen overgaat
zoals die Palestijn van toen, die neerknielde bij een in elkaar geslagen jood .
Het heeft te maken met het ontvangen van de Geest van durf
binnen durven gaan bij mensen die nog vreemd zijn.
Dat doe je niet vanzelf, dat zit niet zomaar in je bloed of eigen cultuur.
Daarvoor moet je wonen in het huis van de liefde – dat is:
hier blijven komen om die liefde te ontvangen
die menselijke grenzen doorbreekt en die mijzelf open breekt.
Met die liefde waarmee ik jullie heb liefgehad, moeten jullie elkaar liefhebben
*
Uit de preek van Jozef Essing o.p., 10 mei 2015 in Zwolle. Klik hier voor de volledige tekst: Preek Jozef Essing 10-5-2015
