div> Al jaren biedt het Dominicanenklooster Zwolle ruimte aan vijf Europese jongeren die een jaar in en om Zwolle willen leven, leren en vrijwilligerswerk doen. Maike Landmann: &Dat wij hier een tweede familie zouden krijgen was onvoorspelbaar!’
Dit verhaal is overgenomen uit de kloosterkrant van de Zwolse gemeenschap.
Dit artikel begint met een helemaal ontypisch feit voor een verhaal: Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Zelfs in mijn moedertaal zou het moeilijk zijn om te beschrijven hoe wij –Chrissy, Da?niel, Berta, Jan-Micha en ik, Maike, – vanuit onze gewone omgeving, onze landen en culturen, vanuit ons “persoonlijk thuis” in Zwolle naar huis kwamen.
Niemand van ons had een zo wonderbaar jaar verwacht. Natuurlijk waren wij allemaal enthousiast en blij om hier tien maanden te kunnen leven, maar dat wij uiteindelijk een ’tweede familie’ zouden krijgen was onvoorspelbaar.
Toen wij in september en oktober begonnen de taal te leren en de Nederlandse cultuur in te duiken, wisten wij snel zeker dat wij hier vrienden zouden vinden en een fantastisch jaar zouden beleven.
Het werk was voor iedereen van ons optimaal, omdat wij mochten kiezen wat wij wilden doen. Wij werkten in verschillende werkplekken overal in Zwolle (bijvoorbeeld &Stichting Kringloop’, het filmhuis &Fraterhuis’, het zorgcentrum &Het Zand’, &Focus op kunst’, het jongerencentrum &ReZet’ of &Eureka’) en allemaal natuurlijk in ’t Wasdom.
Iedereen van ons had een fantastische tijd met de groepen in ’t Wasdom of tijdens de rondleidingen in het klooster.
Maar zonder de eindeloze ondersteuning van Marjolijn en Nienke zou ons jaar helemaal niet zo leuk zijn geweest. Zij waren er allebei voor ons om te helpen, met ons te lachen en zij hebben ons groepje op de juiste manier laten groeien. Tijdens de tien maanden hebben wij niet alleen in elkaar en in nieuwe vrienden een &familie’ gevonden, wij waren ook helemaal thuis in de communiteit van het klooster.
Wij wisten en weten allemaal dat wij van iedereen hulp en een luisterend oor zouden hebben gekregen. Overal voelden wij ons van harte welkom. Dat wij in dit grote gebouw niet verloren zijn gegaan, maar juist een thuis mochten vinden, maakt ons ongelofelijk blij en dankbaar.
Iedereen bedankt voor dit jaar waarin wij mochten groeien, lachen en ons zelf beter mochten leren kenen.
Wij zullen in ieder geval weer op bezoek komen.
Ko?szo?no?m, obrigada, mult?umesc, Dankescho?n en thank you.
