ijn vragen waren niet opgelost; maar ik was er even bovenuit getild.
Ik deed afgelopen week mee aan een gesprek over de vraag: &Hoe is God betrokken bij ons wel en wee? Welke rol speelt Hij? Het leven is weerbarstig, streept meedogenloos onze verwachtingen door. En waar is God dan?
Iemand vertelde toen een verhaal uit zijn leven:
Ik had mijn geliefde verloren en werd ook nog gevoelloos te woord gestaan aan het loket van de bank waar ik haar rekeningen moest opheffen. Of alles me uit handen geslagen was; of ik alleen was gelaten op de wereld.
Korte tijd later maakte ik, op reis in het buitenland, een viering mee in een kerk. Bij de vredeswens kwam, als uit het niet, een vrouw naar me toe. Wat ik in haar ogen zag en wat ze zei: niet te beschrijven hoe het me raakte. Even plotseling als ze gekomen was, ging ze weer op in de menigte.
Wat is dit, zei ik bij mezelf? Mijn vragen waren niet opgelost; maar ik was er even bovenuit getild.
Niet voor niets heeft de Heer aan het begin van zijn optreden gezegd: &Gelukkig als je arm van geest bent’, het niet meer weet; &als je treurt’, stuk zit van verdriet om gebroken levens, een gebarsten wereld; &als je hongert naar gerechtigheid’, hunkert naar een andere manier van leven.
Gelukkig als je het leven niet in je denkraam kunt inpassen, maar met al je vragen wordt opgenomen in een geheel dat groter is dan jij. Al wordt het dan geen hemel op aarde, even raakt de hemel de aarde …
Uit de preek van Jozef Essing o.p. van 6 juli 2014.
Gelezen: Zacharia 9,9-10 Matteüs 11,25-30
