at telt? Dat ons goed doen effect heeft, of dat het goede simpelweg gedaan wordt? Tegen de stroom van het beheersingsdenken in kiest theoloog en lekendominicaan Erik Borgman voor het laatste, legt hij uit op de website de Bezieling.
&Frans van der Lugt had misschien ergens anders dan in Homs aanzienlijk meer resultaat kunnen boeken…’
Ik had eigenlijk een ingezonden artikel willen schrijven, maar de tijd glijdt als zand tussen mijn vingers weg. Ik gebruik mijn verontwaardiging nu maar als brandstof bij het schrijven van deze column.
Die verontwaardiging was er eigenlijk direct toen ik begin vorige week las over het onderzoek van Kellie Liket. Gevers aan goede doelen zijn maar slecht op de hoogte van de doeltreffendheid van de organisatie die zij steunen, zo toonde zij aan. Interessant, denk ik bij zoiets, maar Kellie dacht: dat deugt niet. Wie goed wil doen, heeft verantwoordelijkheid. Zij spoort daarom gevers aan beter te kijken naar de impact van hun gift. Draagt die wel aantoonbaar bij aan het oplossen van een probleem? Zo niet, dan moet je je geld voortaan aan een andere, effectievere organisatie overmaken. Goede doelen-organisaties van hun kant moeten zorgen dat er vaker en beter impact-onderzoek wordt gedaan.
Verontwaardigd was ik, omdat iets onmogelijks hier als iets noodzakelijks wordt voorgesteld.
Klik hier om de volledige tekst te lezen op de site van de Bezieling.
