riendschap met de eeuwige is eeuwige vriendschap. Lazarus heeft dit mogen ervaren.
Dood en leven krijgen vandaag een nieuwe betekenis. Niet Lazarus is in dit verhaal de echte dode. Hij bleek alleen maar te slapen. Maar werkelijk dood, morsdood, zijn de hogepriesters en Farizeeën die na de opstanding van Lazarus het besluit nemen om Jezus uit de weg te ruimen.
Dat armen en rechtvaardigen worden omgebracht, het is van alle tijden. Dat gaat maar door, tot op de dag van vandaag. Lees de krant, kijk maar naar het Journaal. Maar wie goed leest en wie goed kijkt, ziet nog iets anders: De arme en de rechtvaardige kunnen ze doden, maar altijd weer klinkt ergens opnieuw uit onze barre werkelijkheid de stem van de gerechtigheid op. Altijd weer is er voor wie zich aan het visioen toevertrouwen, opstanding, nieuw leven, mogelijk. Hier en nu al, op het eigenste ogenblik waarop wij de stem van de Mensenzoon horen en daarnaar handelen.
Lekendominicaan Jan van Hooydonk in zijn preek in het Oecumenisch City Pastoraat, op 6 april 2014 in Nijmegen. De complete preek is hier te lezen.
