div>
Wij zullen de momenten moeten kiezen waarop wij aandachtig terugkijken op ons leven om op het spoor te komen van de bijzondere momenten in het gewone leven. Zulke ogenblikken kun je bewust kiezen in de morgen of in de avond, wat wel enig verschil maakt: de morgen is het ogenblik waarop je open kunt gaan voor wat komt, terwijl de avond het moment van terugkijken is. Het is niet voor niets dat het kloosterlijke getijdengebed deze momenten van verstilling kent aan het begin en het einde van de dag.
In alle literatuur over spiritualiteit wordt er terecht gesproken over aandacht en het leven in het hier en nu. Wie probeert te verblijven in het tegenwoordige moment, zal oog krijgen voor wat er om hem of haar heen gebeurt. Je wordt ontvankelijk voor de natuur om je heen. Zodoende kan er in ons een nieuw bewustzijn groeien dat een openheid in ons bewerkt, waardoor wij aandacht krijgen voor dingen en mensen waar wij normaal onnadenkend aan voorbijgaan.
In de zorgvuldige aandacht voor het moment worden wij mensen aan wie de geheimen en de schoonheid van dingen en mensen niet tevergeefs voorbijgaan. Integendeel, daar zullen wij een rust in onszelf geboren zien worden die ons thuis doet zijn in onze eigen ziel. Vanuit die innerlijke rust wordt het pas goed mogelijk andere mensen te ontmoeten, want wij verlaten dan het opgesloten zitten in ons eigen kleine wereldje en gaan deel uitmaken van een veel groter geheel waarin wij een rol mogen spelen.
Uit een meditatie van Henk Jongerius o.p. in het tijdschrift Geloven Onderweg van het Dominicanenklooster Huissen.
