ok wij leven in een land van Zebulon en Naftali, in een land vol anders-, niet- of halfgelovigen
Ook wij worden aangesproken als volgelingen of opgeroepen om volgelingen te worden. Ook wij leven in een land van Zebulon en Naftali, in een land vol anders-, niet- of halfgelovigen. Ook wij worden aangesproken op onze geloofwaardigheid en op ons geloven metterdaad, zelfs als we andere dingen ervoor opzij moeten zetten. Ook wij worden opgeroepen het rijk van God te verkondigen, een rijk waar het dubbelgebod van de liefde heerst – ook als wij daarmee in de samenleving een teken van tegenspraak worden.
Als geloofsgemeenschap hoeven we ons niet suf te piekeren hoe het zit, met wat we precies geloven of niet, of hoe onze interne structuur is, hoe het zit met bevoegdheden en wat dies meer zij. Waar het uiteindelijk op aankomt, is dat ze een voorafschaduwing wil zijn van het rijk Gods dat we verkondigen, een gemeenschap van volgelingen die geen knechten en slaven zijn van Jezus, maar zijn vrienden, zoals het Johannesevangelie zegt (Joh. 15,15). Een gemeenschap die het zout der aarde wil zijn en dit ook wil uitstralen in de samenleving.
Slot van de preek van Leo Oosterveen o.p. in het Oecumenisch City Pastoraat in de Stevenskerk in Nijmegen, op 26 januari 2014.
