n een ziekenhuiskamer lagen twee ernstige zieken. De een moest de hele dag plat blijven liggen, de ander mocht elke dag een uur rechtop zitten. Zijn bed stond naast het raam.
De twee mannen praatten urenlang met elkaar, over hun familie, hun werk, hun hobby’s. En iedere keer als de man bij het raam rechtop mocht zitten, vertelde hij wat hij door het raam zag.
De man die plat moest blijven liggen, vond het fantastisch als de ander vertelde van de mensen die hij op straat zag. En iets verderop was een grote vijver met eenden en regelmatig vertelde hij over kinderen die de eenden kwamen voeren. De man kon geweldig vertellen. Zijn kamergenoot genoot ervan.
Op een morgen vonden de verpleegsters de man bij het raam dood in bed, hij was in zijn slaap overleden. Toen zijn lichaam uit de kamer gehaald was, vroeg de ander of hij nu bij het raam mocht liggen. Dat was prima.
Toen hij daar alleen lag, ging hij met veel moeite rechtop zitten om uit het raam te kijken. Maar er was niets te zien dan een grauwe muur, op een paar meter afstand. Hij was verbijsterd. Toen de verpleegster kwam, vroeg hij haar hoe het toch mogelijk was dat zijn buurman zo prachtig kon vertellen over wat hij buiten zag.
De verpleegster keek de man verbaasd aan en zei: maar wist u niet dat hij blind was?
Meer verhalen met een knipoog vindt u hier. U kunt ook verhalen insturen.
