oals de drie wijzen speuren wij naar tekenen van hoop en hebben we de Liefde lief!
Uiteindelijk is het hun eigen ster, die de wijzen volgen. Die blijft stilstaan op de plek waar ze zijn moeten en een diepe vreugde vervult hen, zo lezen we.
Herodus vindt niet wat hij zo listig zocht. In een droom zien de drie in hoe kwaadaardig de heerser is. Dit is wat mensen elkaar aan kunnen doen, het gebeurt nog steeds. Wie de krant leest en de beelden op het journaal ziet, weet dat de wereld niet veranderd is!
Wij christenen blijven geloven in het goede. Wat we denken en geloven en de keuzes die we maken, staan in toenemende mate haaks op de algemene opvattingen. In die zin zijn we vreemdelingen geworden. We speuren naar de kleine tekenen van hoop en we hebben de Liefde lief! Want ooit, ergens, hebben wij een ster stil zien staan, hebben we iets gevonden dat naar God wijst of God is of God genoemd wordt.
En hoe klein en broos ook: dat brengt ons naar de stal. En in alle bescheidenheid schenken wij de gaven die we tot onze beschikking hebben: hoop – geloof – en liefde.
Uit de overweging tijdens de dominicaanse vespers te Rotterdam op 3 januari 2014, door zr. Antoinette Bernaerts, dominicanes van Voorschoten.
