div>
Roy Clermons
Bestaat er een dominicaanse manier van leven?
&Bij mijn professie zei ik: “Ik zoek naar waarachtig leven voor alle mensen, in navolging van Jezus van Nazareth op de wijze zoals Dominicus ons heeft voorgedaan”. Daar zit eigenlijk alles in. Mensen waar laten worden, echt, waarachtig, of hoe je het ook noemen wilt. Zoals God ons bedoeld heeft.
We leven in een wereld waarin die waarachtigheid voortdurend onder druk staat en tegelijkertijd is deze wereld Gods wereld. Sterker nog: God is er de dragende grond van. Deze levenshouding en het doen en laten dat daaruit voortkomt, is mijn manier van verkondigen. Ik heb me dat door de jaren heen eigen gemaakt, na een persoonlijke crisis zo’n vijftien jaar geleden. Toen zat ik compleet vast in mijn situatie. Mijn leven in Gods handen leggen was het enige wat ik nog kon doen. Het was de beste beslissing die ik ooit genomen heb.
Ik heb het leven ontvangen, toen ik het heb losgelaten. Dit diep gewortelde besef te willen delen en doorgeven aan anderen is heel dominicaans, lijkt me.’
Je bent werkzaam als geestelijk verzorger en ontmoet veel mensen die op de een of andere manier een 'geestelijke blessure’ hebben opgelopen. Wat kun, wat wil je voor deze mensen betekenen?
&Grappige term: “geestelijke blessure”. Maar de mensen die ik ontmoet in de psychiatrie zijn eerder 'geestelijk verongelukt’. Een blessure kan genezen, de meeste mensen in de psychiatrie niet. Ze kunnen wel herstellen. En op dat grensvlak van ziekte en herstel, werk ik als geestelijk verzorger.
Hoe gebrekkig of gebroken het leven van iemand ook is, het helpt heel erg om iemand zijn verhaal te laten doen, te luisteren, vragen te stellen, het proberen samen te duiden, betekenis te geven, zonder te oordelen. Je kunt op die manier mensen helpen grip te krijgen op hun verhaal, waardoor ze het voor zichzelf weer tot hun beschikking hebben. Het ' ware’ of waarachtige van de mens komt op die manier naar boven. En dat draagt bij aan herstel.’
