ongeren willen het over relaties en vriendschappen hebben, en over de zin van het leven, tolerantie en respect, merkt lekendominicaan en pastor Sipke Draisma. Sommige grapjassen willen het over 'niets’ hebben – en worden op hun wenken bediend. 'Alleen God is in staat om Niets te zijn.’
In de samenwerkende parochies van Noordwest Fryslân vindt dit jaar een gezamenlijke voorbereiding op het Vormsel plaats. Vroeger duurde de aanloop naar het Vormsel maar liefst drie jaar maar het bleek dat veel jongeren het ontvangen van het Vormselsacrament opvatten als een diploma. En zoals je met het ontvangen van een schooldiploma je opleiding afsluit dachten nogal wat jongeren dat het ontvangen van het Vormsel betekent dat je ook klaar bent met de kerk.
Sacrament is geen eindpunt
Dit jaar doen we het daarom anders. Na het ontvangen van het Vormsel proberen we de jongeren als groep bijeen te houden. Dit geheel in de lijn van kerkvader Augustinus die de sacramenten als vertrekpunt zag van de geloofsvorming en niet als eindpunt
Het ligt voor de hand dat je de jongeren op hun voorbereidingstocht het beste wilt meegeven uit je gelovige traditie. Veel is hen wat dat betreft nog onbekend. Maar jongeren zijn geen trechter waar je alleen wat instopt.
Niets
Daarom vroeg ik aan het begin van dit catecheseseizoen waar ze het zelf over wilden hebben. Het thema relaties en vriendschappen bleek hoog te scoren evenals de zin van het leven en tolerantie en respect. Allemaal prima vertrekpunten als het om de vorming van jonggelovigen gaat. Maar er zaten natuurlijk ook enkele grapjassen bij die als antwoord ‘niets’ invulden. Zij zullen tot hun verrassing op hun wenken bediend worden.
Op de volgende bijeenkomst zal er namelijk ook een onderdeel ‘niets’ zijn waarop de jongeren de opdracht krijgen een minuut helemaal niets te doen. Dat zal ze nog behoorlijk tegenvallen. En de vraag aan hun zal dan ook zijn of dat ‘helemaal niets’ wel bestaat. Is er niet altijd geluid, beweging, een gedachte of ander rumoer.
Onrustig
Die ervaring geeft me als pastor de gelegenheid de koppeling te maken met God die door sommige mystici als het Absolute Niets werd ervaren. Alleen God is in staat om Niets te zijn. Om opnieuw met Augustinus te spreken: Onrustig is mijn hart totdat het rust in U, mijn God.
Geen wonder dat veel mensen als ze God zoeken het rustig maken in zichzelf en om zich heen om zo de stilte zoeken. En ik zal het vast niet kunnen laten op te merken dat de jongeren die tijdens de catechese ‘niets’ wilden God dichter op het spoor zijn dan ze zelf denken.
Deze column van Sipke Draisma (foto) verscheen eerder in het Friesch Dagblad
