a een eeuw van wonderlijke groei en vitaliteit binnen de Orde deden zich tekenen voor van verslapping en verval. Toen verscheen een nieuwe ster aan het firmament: Raymundus van Capua.
Raymond van Capua was magister-generaal van 1380 tot aan zijn dood in 1399. Als magister en daarvoor als provinciaal van de provincie van Lombardije zette hij zich in voor het herstel van het dominicaanse religieuze leven. Vanwege zijn succes daarbij wordt hij wel de ’tweede stichter’ genoemd.
Hij werd geboren omstreeks 1330 in Capua (toen een deel van het Koninkrijk Napels) in een vooraanstaande familie. In 1350 studeerde hij rechten in Bologna en trad hij in. Vervolgens werkte hij vijfentwintig jaar als geestelijk leidsman en leraar in verschillende communiteiten van de Orde.
Hij werkte eerst in Montepulciano, waar hij pastor was van het monialenklooster waar Agnes van Montepulciano ongeveer vijftig jaar eerder was overleden. Hij schreef haar levensverhaal toen hij in Rome prior was van de broeders in Santa Maria sopra Minerva. Later werd hij naar Siena gestuurd, waar hij geestelijk leider en biechtvader werd van Catharina van Siena. Na haar dood schreef hij ook van haar een biografie.
Toen hij dodelijk ziek in bed lag, kwam Catharina aan zijn bed zitten tot hij hersteld was.
Raymond leerde haar en haar vertrouwelingen steeds beter kennen en raakte overtuigd van haar heiligheid tijdens de pestepidemie van 1374. Hij hielp met verplegen tot hij zelf besmet werd. Toen hij dodelijk ziek in bed lag, kwam Catharina aan zijn bed zitten tot hij hersteld was. Raymond schreef zijn herstel toe aan haar gebed.
Hij stond erom bekend dat hij soepel kon schakelen tussen geestelijke en meer praktische politieke kwesties. Daarom vergezelde Raymond Catharina op haar reizen en ging hij naar Avignon om als tussenpersoon tussen haar en de paus op te treden. Paus Gregorius zou uiteindelijk in 1377 naar Rome terugkeren, maar stierf in 1378. De Franse kardinalen weigerden de verkiezing van zijn opvolger, paus Urbanus VI, te aanvaarden. Dat leidde tot het westers schisma dat 39 jaar duurde, met één paus in Rome en een tweede in Avignon. Dit schisma verdeelde Europa. Raymond steunde, evenals Catharina, het Romeinse pausdom.
In 1380 stierf Catharina en werd Raymond verkozen tot magister-generaal van de Orde. Hij verdeelde zijn tijd tussen Italië en Duitsland en zorgde voor een nieuwe spirituele vitaliteit in de geest van Catharina, mede geïnspireerd door de franciscaanse vernieuwingsbeweging.
Na zijn dood in 1399 werd Raymond eerst begraven in Neurenberg, waar hij stierf. Later werd zijn lichaam verplaatst naar Napels, naar de kerk van San Domenico Maggiore. In 1899 is hij door paus Leo XIII zalig verklaard.
Bekijk ook
