p 26 oktober overleed plotseling zr. Christa Hijstek (77), dominicanes van Bethanië. Als een vaarwel publiceren we hier opnieuw een verhaal dat ze tien jaar geleden maakte na een dominicaanse studiedag.
Christa Hijstek OP (1945-2022)
Dit gaat niet over maïzena, aardappelmeel of lijm. Het gaat gewoon over een touwtje. Je kunt er mee spelen, verbinden en vastbinden. Een luchtige meditatie van zr. Christa Hijstek OP.
Er zijn veel soorten touw: kabeltouw, klimtouw, bindtouw en vliegertouw. Je kunt een stukje touw samenknopen en met je vingers er de mooiste figuren mee maken: kop en schotel en nog vele andere. Wanneer je met z’n tweeën bent, kun je nog meer figuren maken; je kunt overnemen en zó de ingewikkeldste patronen vormen.
Je kunt met touw een vlieger oplaten, maar om deze vrolijk te laten vliegen moet je het touw laten vieren. Alléén door de vlieger de nodige ruimte te geven stijgt hij op en komt hij tot leven. Wanneer je hem niet genoeg ruimte geeft, stort de vlieger neer.
Wanneer je bergen wilt beklimmen heb je touw nodig om elkaar veiligheid te geven. Nee, je bindt je niet stevig vast aan elkaar, want je hebt ruimte nodig om jouw eigen weg te zoeken. Alleen in noodgevallen trekt het touw strak en… redt het misschien jouw leven.
Een marionet komt alléén tot leven door de juiste touwtjes te laten vieren en aan te trekken. Wanneer ze strak staan is de marionet een dode pop, wanneer de touwtjes los gelaten worden, zakt de pop als een plumpudding in elkaar.
Het touw lijkt op de regels, voorschriften en protocollen in het dagelijkse leven. Zonder afspraken is er geen verbinding tussen mensen; dat leeft ieder op zijn eigen eilandje. Wanneer regels zéér beperkend zijn is er geen creatief leven mogelijk; het elan is weg.
Aan handen en voeten gebonden zijn is geen fijne ervaring; jouw vrijheid is weg en je bent overgeleverd aan de willekeur van overweldigers. Soms lijkt het stelsel van regels op een wurgtouw waarmee het laatste sprankje leven uit jou geperst wordt. De adem, de levensgeest wordt gedood en wat over blijft is koude en kilte.
Wanneer touwtjes losjes vastgehouden en regelmatig gevierd worden, krijgen mensen lucht; dan kunnen zij het leven vieren. Dan zijn zij in staat in een viering hun dankbaarheid aan de Grote Poppenspeler te uiten. Deze geweldige kunstenaar geeft ons ruimte en wanneer onze touwtjes verward raken of zelfs helemaal in de knoop, helpt hij ze, met veel geduld, te ontwarren.
Wanneer de levenslijn eindelijk door gesneden wordt, vangt Hij je op en maak je een zachte landing.
Wat een wonderlijk ding is zo’n héél doodgewoon touwtje.
Christa Hijstek OP, dominicanes van Bethanië, in haar huis in Stevensbeek, 2010 (foto Arjan Broers)
